Het DeWolffs Bestiarium: een aanstaande klassieker!

In de canon van de Nederlandstalige verbeeldingsliteratuur zal Martijn Adelmund hoog in de top tien staan. En met het ‘DeWolffs Bestiarium’ staat hij op nummer een in de top drie van deze lijst, want dit boek kent zijn weerga niet in het Nederlands taalgebied.
Wat maakt ‘DeWollfs Bestiarium’ van Martijn Adelmund tot een aanstaande klassieker?
Dat is in de eerste plaats de opbouw. Naast het verhaal bestaat het boek uit illustraties,meer dan tweehonderd voetnoten, een bestiarium en gedichten. Hoewel deze verschillende stijlen gezamenlijk chaotisch kunnen overkomen, is dat absoluut niet het geval. Ze vormen door aan aantal verbanden een uitstekend consistent geheel.
Een voorbeeld van een van deze verbanden is kennis. Het is geweldig hoe het gebruiken van informatie een rol speelt in het verhaal. Op het hoogtepunt raken het wetenschappelijke en het esoterische elkaar in het verhaal en op dat moment ontstaat er voor de hoofdpersoon een inzicht over zijn werk.
Daarnaast is het verhaal een fantastische leeservaring. Anton Quist werkt in de universiteitsbibliotheek en gaat een bestiarium samenstellen met tekeningen van kunstenaar Maarten de Wolff. Dit zal zijn leven drastisch veranderen. De kracht van het verhaal zit voor mij in de manier waarop de auteur zijn hoofdpersonage door het kennisproces heenvoert. Hij is op zoek zijn naar de verbinding die de hem zichzelf laat zijn en moet weerstand bieden aan alle verlokkingen en verleidingen die hij tegenkomt.
De ontwikkeling die Anton doormaakt wordt op een liefdevolle overtuigende manier beschreven, waardoor de lezer van hem gaat houden.
Het thema van het dit meesterlijke boek is sterfelijkheid. Het fysieke en geestelijke sterven komen heel divers in het verhaal aan bod. Een voorbeeld van het fysieke sterven is het afstoten van de boekencollectie, van de geestelijke dood is het trage sterven door alzheimer of eenzaamheid.
En de illustraties in het boek sluiten op perfecte wijze aan bij het verhaal. Er komen veel vogelachtige figuren voor op de tekeningen. Deze deden mij niet alleen denken aan het motief van het bestiarium, maar door de duistere uitstraling aan het gevoel van angst dat de confrontatie met sterfelijkheid oproept. Ook vormen ze samen met de tekst een creatief en grappig spel tussen het zintuiglijke (afbeeldingen) en verstandelijke (tekst) wat de leeservaring intenser maakt.
Kortom, voor mij verdient deze mustread over sterfelijkheid niet alleen een plaats in de canon, maar ook in de boekenkast van iedere lezer. #dewolffsbestiarium #martijnadelmund #uitgeverijquasis