Teleurstellende leeservaring

Vanwege mijn grote interesse in het leven in de voormalige DDR begon ik met hoge verwachtingen aan dit boek. Helaas maakte het niet waar wat het pretendeert te zijn. Weinig historische wetenswaardigheden, oppervlakkige karaktertekeningen, literair ondermaats , bol van clichés en met net iets teveel toevalligheden om het verhaal toch maar in de plooi te laten vallen. Ik had voortdurend het gevoel dat de schrijfster een aantal vaardigheden, aangeleerd in een cursus "creatief schrijven", op een vaak geforceerde manier in de praktijk wilde brengen, met enkele vergezochte, geforceerde,rare, ongepaste... vergelijkingen of beschrijvingen.Misschien ben ik wel streng, maar ik las al zoveel prachtig geschreven boeken, waardoor dit echt wel een onvoldoende was voor mij.
De werkelijkheid van het dagelijkse leven overtrof vaak de fictie in de DDR. Restanten, musea,... in Berlijn en andere steden en streken getuigen hier nog altijd van, alsook vele non-fictie boeken. Vaak zijn de verhalen nog veel spectaculairder dan wat in Heimweeland staat beschreven, maar ondanks alles zijn ze echt en dat gevoel heb ik in dit boek nooit gehad.
Ik voelde geen affiniteit met de personages. De meesten worden vrij karikaturaal voorgesteld en hebben weinig tot geen diepgang. Relaties worden weinig realistisch beschreven en de sfeer in het boek is gezapig en heeft voor mij nergens de intensiteit van hoe het echt was in het DDR-tijdperk. Daar zijn al heel wat veel betere romans over verschenen, zowel inhoudelijk als qua schrijfstijl. Het is eerder een familieroman met weinig diepgang. Daar is natuurlijk niets mis mee, maar het is nu eenmaal niet mijn ding en daarom was het ook een teleurstellende leeservaring voor mij.