Wanneer de realiteit de fictie overstijgt

Het boek leest als een razend spannende thriller. Het doet niet alleen je haren ten berge rijzen bij momenten, het maakt je kwaad, verdrietig, het slaat je murw. Onwaarschijnlijk dat dit non-fictie is, wat het verhaal alleen nog maar sterker maakt. Rueb heeft een vlotte schrijfstijl, direct en zonder literaire franjes, wat het boek makkelijk leesbaar maakt. De opbouw is doordacht en afwisselend, waardoor - ondanks het feit dat je de afloop kent - het boek de hele tijd boeiend en spannend blijft. Je leeft intens mee met Laura , haar kinderen, ouders en familieleden. Dit alles terwijl je ongeloof groeit over hoe mensen hun geloof aanwenden om hun medemens, zowel kortbij als veraf, in dergelijke ellende te storten en al dat onmenselijk leed aan te doen. Om nog maar te zwijgen over hen die van de radeloosheid van de achterblijvers misbruik maken om goed geld te verdienen door hen (vermeende) hulp aan te bieden bij de bevrijding uit het kalifaat. Het laat je ondanks de opluchting omwille van de terechte vrijspraak van Laura toch enigszins verweesd achter. Dit verhaal moest zeker verteld worden en dat heeft Thomas Rueb met onderscheiding gedaan!