Veel meer dan de Belgische Truman Capote

Hij mag dan al de mosterd gehaald hebben bij Truman Capote - ik ben alleszins blij dat Chris De Stoop hem niet in Dijon is gaan zoeken - maar met "Het boek Daniël" heeft hij een heel persoonlijke stempel gedrukt op een zeer aangrijpende gebeurtenis en de gevolgen daarvan. .
Capote was met zijn roman "In koelen bloede" uit 1965 de grondlegger van de non-fictie roman. Hij paarde daarmee de kunst van de romanschrijver aan de techniek van de journalist. En hij deed dat met verve. De Stoop treedt echter meer dan waardig in zijn voetsporen met dit boek over de moord op zijn oom Daniël. Hij schrijft over de gewelddadige diefstal, maar evenzeer over hoe het de jonge daders nadien vergaat en over het proces, waarop hij zelf de rol van burgerlijke partij op zich neemt. Hij doet dit met een groot inlevingsvermogen en wordt, ondanks de familiale banden met het slachtoffer, nooit rancuneus. Hij probeert de beweegredenen van de jongeren te doorgronden en toont begrip voor hun moeilijke leefomstandigheden en/of thuissituatie. Dit zonder echter hun daden te vergoelijken. Soms slaat hij, dan weer zalft hij, perfect gedoseerd.
Een geweldig boek over een schrijnende gebeurtenis. En dat dit zich hier in België anno nu heeft afgespeeld!? Onwaarschijnlijk.
Op internet vind je foto's en artikels uit kranten, beeldfragmenten uit nieuwsuitzendingen en er zijn zelfs twee afleveringen uit een docu-serie aan gewijd. De daders zijn geen romanfiguren, maar bestaan echt, weliswaar met een andere naam dan in het boek en dat is toch wel confronterend.