Gedwongen vijanden, vrijwillige vrienden

Het tweede boek dat ik van deze Ierse auteur las en weerom een voltreffer. Apeirogon is een caleidoscopische vertelling met centraal het verhaal van de twee protagonisten Bassam Aramin, Palestijn en Rami Elhanan, Israëliër. Beiden verloren hun dochter, elk van hen gedood door de “vijand”. Maar in plaats van op wraak te zinnen of op zoek te gaan naar vergelding, sluiten ze zich aan bij “ The Parents Circle”, een groep van ouders die hun kind verloren en geven ze samen lezingen waarbij ze de onrechtvaardige dood van hun dochters gebruiken om een positieve boodschap te brengen waarin ze pleiten voor vrede tussen Israëli’s en Palestijnen. Om in dergelijke omstandigheden, na het verlies van je dierbaarste bezit op zo'n manier om te gaan met je verdriet en je woede, onbegrip, ongeloof,... om te zetten in een positieve kracht en aan te wenden om mensen trachten samen te brengen en te bewegen zich in te zetten voor een vredevolle samenleving is meer dan bewonderenswaardig en verdient een diepe buiging en eindeloos respect.
McCann verweeft dit verhaal met allerlei fragmenten/verhalen/zinnen die sterk bijdragen tot de beeldvorming, inleving, levensechtheid, nodige geschiedkundige/culturele/geografische... achtergrondkennis om de leef- en denkwereld van de Palestijnen en Israëli's en specifiek die van Bassam en Rami beter aan te voelen en te begrijpen. Elk stukje leerde me wat bij en nooit haalden ze de leesvaart eruit, integendeel, ik was elke keer weer benieuwd naar wat er ging komen, waardoor ik altijd maar verder wilde lezen.
Ik houd persoonlijk heel erg van de structuur van dit boek. McCann heeft zijn kundig schrijverschap nogmaals met verve geëtaleerd. Een leuk detail daarbij is dat hij de Franse koorddanser Philippe Petit nogmaals opvoert. In zijn eerdere werk "Laat de aarde draaien" bedeelde hij hem al de rode draad - in dat geval eigenlijk een koord tussen de Twin Towers - en nu schenkt hij hem opnieuw een mooie (bij)rol binnen het raderwerk aan verhalen.
Daarnaast heeft het boek me ook echt geraakt. Zovele fragmenten zijn blijven nazinderen!
Maar uiteraard ontroert de boodschap van het boek en de manier waarop Bassam en Rami die uitdragen het allermeest. Prachtige, maar vooral onwaarschijnlijk krachtige mensen met een al even prachtige boodschap. Daar kan ik echt niet onbewogen bij blijven.
Van mij krijgt dit boek dan ook een dikke 5 sterren.