Iedereen wordt wel eens bedrogen

Ook ik ontsnap er niet aan. Met dit boek bijvoorbeeld.
Aangekondigd als een ode aan het true crime genre had ik, met de twee schitterende boeken "In koelen bloede" van Truman Capote en "Het boek Daniël" van Chris de Stoop in gedachten, hoge verwachtingen. Deze werden helaas nooit ingelost. Op de eerste plaats omdat het hier absoluut niet om true crime gaat en verder omdat de schrijfstijl van Katie Gutierrez er één is van teveel willen etaleren, met vooral een overdadig gebruik van vergezochte, niet functionele adjectieven en veel te veel Spaanse woorden/zinsdelen die niets toevoegen aan het verhaal, maar daarentegen het leesplezier eerder beknotten.
Verder zijn de personages dan misschien net niet van bordkarton, maar even geloofwaardig zijn ze zeker ook niet altijd. De manier waarop over bepaalde items, gebeurtenissen,... geschreven wordt, getuigt voor mij van iets te weinig inlevingsvermogen.
Zo vind ik bijvoorbeeld de manier waarop Cassie handelt naar haar broertje en vader toe erg onrealistisch (helaas spreek ik hierbij vanuit eigen ervaringen) en zijn er zo nog meerdere voorvallen.
Naar het einde toe, hanteert de schrijfster dan weer gekende thrillerelementen: de spanning opvoeren door de verdenking telkens op iemand anders te laten vallen om uiteindelijk bij verdachte nr. zoveel uit te komen als dader.
Het boek heeft me niet echt kunnen bekoren. Ik heb daarom ook getwijfeld tussen 2 of 3 sterren.