Meer feelgood en minder thriller in deel 2

Heel eerlijk, vielen de eerste 100 pagina's mij tegen. Dat was grotendeels een herhaling van deel 1, over het overlijden van Pa Salt. Weliswaar vanuit het gezichtspunt van Ally, maar toch. Dit teleurstellend deel, werd ruim goedgemaakt in de rest van het boek, wat dan toch zo'n 80% is, dus mag dat doorslaggevend zijn in het eindoordeel. Meer emoties zijn er met Ally als ze besluit om niet op zoek te gaan naar haar afkomst, vooral in haar relatie met Theo. Als deze relatie op dramatische wijze wordt beëindigd, besluit Ally om alsnog naar Noorwegen te gaan om haar afkomst te onderzoeken. Dan beginnen de terugblikken naar 4 generaties, of meer dan 100 jaar terug. Je weet dan natuurlijk al dat dat de voorouders van Ally zijn. Dat maakt het verhaal van Jens & Anna niet minder interessant, integendeel.Langzaam maar zeker worden de terugblikken recenter en blijft er veel emotie in het verhaal. Er waren momenten (ja ook voor mij als man) dat ik moeite had om de traantjes binnen te houden. Een prachtig slot met een happy end, zoals het hoort in een feelgood. Nu na 2 delen, weet ik het zeker: ik ga voor de hele serie, maar zoals altijd, lees ik nooit een serie achter elkaar, maar lees tussen de verschillende delen meerdere andere boeken. Zeker in dit geval, omdat ik aanvoel dat in ieder boek eerst uitgebreid wordt stilgestaan bij het overlijden van Pa Salt.