Een hond vertelt het verhaal

Brave honden halen de Zuidpool niet Hans- Olav Thyvold
.
Na het overlijden van Majoor Thorskilden blijven de hond Tassen en zijn vrouwtje mevrouw Thorskilden alleen achter. Samen proberen ze het leven weer op te pakken. Tassen moet wel even wennen aan de nieuwe situatie en zijn baasje zoekt troost in drank. De zoon en schoondochter proberen mevrouw Thorskilden en Tassen ondertussen naar een tehuis te krijgen. Mevrouw Thorskilden en Tassen proberen het leven op te pakken door zich te verdiepen in het verhaal van de Noorse ontdekkingsreiziger Roald Amundsen. Vooral de rol van Amundsen en de roedel honden die hij bij zich had om als eerste de Zuidpool te bereiken wordt prachtig beschreven. Beide verhaallijnen lopen door elkaar heen. Tassen en mevrouw Thorskilden proberen kracht uit het verhaal te halen.

Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van de hond Tassen . Hij kan praten met mevrouw Thorskilden. Hij heeft daarbij soms een prachtig woordgebruik. De zoon noemt hij bijv .de Pup. Het boek is soms grappig maar op andere momenten weer emotioneel. Ook de stukken over de Poolreis zijn interessant en zijn een mooie aanvulling op wat sommige mensen al weten.

Het is leuk en apart om eens een boek uit het perspectief van een hond te lezen. Al met al is het zeker een bijzonder verhaal over de vriendschap tussen een hond en een mens of eigenlijk tussen honden en mensen. De vriendschap en afhankelijkheid speelt in beide verhaallijnen een grote rol. Daarnaast staat het thema ouder worden ook centraal.