Omdat ik je mis: over de strijd van een dappere moeder

Esmee speelt de hoofdrol in Omdat ik je mis. Haar overkomt misschien wel het ergste dat een ouder kan overkomen: haar vierjarige dochtertje Vera wordt uit de achtertuin meegenomen wanneer ze even niet oplet. Sindsdien ontbreekt elk spoor van het meisje. Vier jaar duurt de tergende onzekerheid inmiddels. Esmee kan en wil niet geloven dat Vera niet meer leeft. Haar man Arend en zoon Xander hebben hun leven min of meer voortgezet en dat zorgt voor spanningen binnen het gezin. Wanneer er nog een meisje spoorlos verdwijnt én er bovendien een ander meisje wordt teruggevonden, raakt Esmee ervan overtuigd dat de zaken met elkaar te maken hebben. Wanneer ze, via een chatbox, in contact komt met een man die onderzoeksjournalist zegt te zijn, gaat ze –tegen beter weten in- op zijn voorstel voor een ontmoeting in omdat hij haar zegt meer te weten over Vera.

“Frederik heeft door de openbaring van onze identiteit, onze intimiteit gestolen. Gegeneerd en zwaar teleurgesteld kleed ik me aan.”

Coppens weet een nachtmerrieachtig scenario te scheppen en laten we eerlijk zijn, de vermissing van een kind moet voor iedere ouder een nachtmerrie zijn. Toch gaat de ene ouder er anders mee om dan de ander. Esmee kan en wil niet opgeven. De dappere strijd van het hoofdpersonage in Omdat ik je mis, weet Coppens uitstekend weer te geven. Ondanks de weerzin en de –bijna- tegenwerking van haar echtgenoot Arend, laat Esmee niet los. Elke strohalm is er een. De vasthoudendheid en de emoties van Esmee worden door Coppens voelbaar in woorden gevat, maar ook de afstandelijkheid, en bij tijd en wijlen haast vijandigheid, van Arend komt goed over. Overigens weet de auteur ook de sub personages zoals Xander, Jeanine en Frederik treffend neer te zetten.

“Hij staat op, laat zijn nog volle glas staan en verdwijnt naar de kelder, mij achterlatend met duizend vragen waarop ik nu, maar ook later vast geen antwoord zal krijgen. Even heb ik de neiging het slagersmes te pakken en hem aan flarden te snijden om zo zijn rotbek voorgoed te snoeren.”

De schrijfstijl van Coppens is vlot, beeldend en meeslepend. De constructie van het verhaal zit goed in elkaar. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik even nodig had om ‘in’ het verhaal te geraken, maar toen Coppens mij eenmaal te pakken had, liet ze ook niet meer los!

“Ik sluit mijn slaapkamer en open die van Vera. In een krans van licht staart ze me vanaf de foto op haar nachtkastje aan. Haar lippen bewegen, haar mond gaat open en dicht als een ademende vis. Ma-ma. Kom je me halen?”

De hoofdstukken die een podium bieden aan de jongeman die zijn zusje mist, zijn een intrigerende aanvulling en maken het verhaal nog mysterieuzer. Diverse keren weet de auteur haar lezers op het verkeerde been te zetten. Heel wat keren dénk je te weten in welke hoek de dader te vinden is… Toch is het plot een totale verrassing!

Over de auteur
Jacqueline Coppens begon al vroeg met schrijven. Op de basisschool legde ze een eigen poëzieschriftje aan en schreef gedurende een aantal jaren haar gedachten in dichtvorm op. Op latere leeftijd begon ze met het schrijven van columns en korte verhalen. Hiermee won ze diverse schrijfwedstrijden en publiceerde in verschillende verhalenbundels en op (literaire) websites. Van jongs af aan leest ze al graag misdaadromans en het is daarom niet verwonderlijk dat ze haar eerste boek in dat genre heeft geschreven.

Uitvoering
Uitgever: Ellessy
ISBN: 9789086603695
Paperback, 398 pagina’s

Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en Marketing, literair agent, boekmarketeer en recensent.
http://ht-c-communicatie.nl/