Leuk voor tussendoor

De zussen Ella en Roberta leven samen op een vervallen landhuis in Ierland. Dit klinkt gezellig, maar de twee praten al jaren niet meer met elkaar. Ze ontlopen elkaar echter niet, en communiceren via talloze briefjes. Dit is al zo sinds een verschrikkelijke gebeurtenis, waar ze beide niet over willen praten.
Ella, de fitste van de twee, maakt zich zorgen om de financiën van de zusters. Om uit de problemen te komen, zullen ze geld moeten gaan verdienen. Ze besluit daarom een café te openen in de balzaal. Roberta is het hier absoluut niet mee eens, maar kan haar zus niet tegenhouden.
Al snel waait de Amerikaanse Debbie aan, die op zoek is naar haar biologische moeder. Ze is ziek en hoopt haar roots te kunnen vinden, voordat haar ziekte haar inhaalt. Terwijl haar zoektocht haar steeds dichter bij de verbijsterende waarheid brengt, helpt ze Ella waar kan. En als het voor Debbie bijna te laat is, komt de waarheid uiteindelijk toch boven tafel, en blijken de levens van Ella en Debbie meer verwant aan elkaar dan gedacht.

Ik heb dit boek met plezier gelezen, maar het heeft me niet verrast. Het is een roman zoals er zoveel zijn. Al vrij snel had ik ongeveer in de gaten hoe de verhoudingen lagen en waar het verhaal naartoe ging. Voor mijn gevoel ging het verhaal erg traag, ik was vaak al een stapje verder dan de hoofdpersonen.
Dit maakt echter niet dat het een vervelende roman is om te lezen. Integendeel, de omgeving waarin het verhaal zich afspeelt geeft je als lezer veel ruimte om hierover te fantaseren. In mijn hoofd heb ik helemaal een beeld gemaakt van het vervallen landhuis, en ik zie ook voor me hoe het eruit zag toen het nog in perfecte staat was. Deze ruimte voor eigen invulling maakte het voor mij toch een heel leuk boek.
Ik geef het dan ook drie sterren. Het verhaal is redelijk voorspelbaar en niet heel verrassend, maar de omgeving waarin het zich afspeelt spreekt de verbeelding van de lezer zeker aan.