Wegdromen aan de Schotse kust

Het eindeloze strand is het tweede boek over Flora, een jonge vrouw die op het Schotse eiland Mure probeert haar café draaiende te houden. Eerder verliet ze het eiland voor een baan in het drukke Londen, waar ze haar grote liefde Joël tegen kwam. Flora keerde terug naar haar thuishaven, maar Joel kan zijn drukke baan niet missen. Daarom pendelt hij op en neer en moet Flora hem dus vaak missen.
Flora's broer heeft een relatie met de rijke Amerikaan Colton, die een hotel wil gaan openen op Mure dat geheel gerund wordt door de eilandbewoners. En dan is er ook nog de nieuwe arts Saïf, een Syrische vluchteling die zijn vrouw en kinderen achter heeft moeten laten. Flora's beste vriendin Lorna heeft stiekem een oogje op hem, maar de vraag is of hij open staat voor een nieuwe liefde.

Stomtoevallig heb ik het eerste deel van deze reeks al gelezen. Ik wist niet dat er een vervolg op was, maar toen ik dit boek in de brievenbus vond, was ik meteen enthousiast. Ik heb het eerste deel namelijk met heel veel plezier gelezen. Ik begon dus met hoge verwachtingen aan dit boek.
Gelukkig heeft het mijn verwachtingen compleet waar gemaakt. Waar het eerste deel vooral om Flora en haar problemen draaide, is haar leven nu in stabieler vaarwater gekomen en ontstaan er meerdere verhaallijnen. Dat geeft het boek wat meer diepgang.
Natuurlijk heeft Flora ook nog de nodige strubbelingen, zoals de financiële onzekerheid, het gemis van Joel en de bruiloft van haar ex. Maar er is ook ruimte voor haar broer Fintan en zijn aanstaande echtgenoot, die een groot geheim met zich meedraagt.
Ook vind ik dat dit boek heel mooi inspeelt op de actualiteit, in de vorm van de nieuwe arts van het eiland. Dit is een Syrische vluchteling, die moet integreren op het eiland. De bewoners staan nieut te springen om de komst van de vreemdeling, maar tegelijkertijd zijn ze ook van hem afhankelijk als het over hun gezondheid gaat.
Wat ik ook erg kan waarderen in dit boek, is de ruimte waarin het zich afspeelt. Het eiland is een beetje onheilspellend, het weer kan er zomaar ineens omslaan, en dat geeft het verhaal een bijzondere sfeer.
Het verhaal bouwt op naar een dramatisch einde, waarbij alle verhaallijnen bij elkaar komen. Bij een feelgood roman verwacht je een goed einde, en hoewel het voor de meeste personen in het boek goed afloopt, zit er ook een onverwacht dramatisch slot aan het verhaal. Dit vind ik ergens toch ook wel mooi, vaak vind ik het 'eind goed, al goed' gehalte in dit soort boeken een beetje onwaarschijnlijk. Je weet halverwege het boek al hoe het eindigt, want het komt toch altijd wel weer goed. Dat is bij dit boek niet zo.
Ik heb ontzettend van dit boek genoten. Wel denk ik dat het lastig is om dit boek te begrijpen, als je het eerste deel niet hebt gelezen. Dus mocht je overwegen dit boek te lezen, begin dan met Cafe zon en zee. Maar ik waarschuw je, voor je het weet ben je verslaafd en lees je beide boeken in één ruk uit!
Ik geef dit boek dan ook vijf sterren, ik kon het niet wegleggen en kan niet wachten op een eventueel volgend deel.