Past niet bij me

Het boek speelt zich af in een vervallen stad in Schotland in de jaren 70. Het stadje wordt geteisterd door twee zware drugsbendes die elkaar proberen te vernietigen. Ze maken het liefst zo veel mogelijk drugs voor zo weinig mogelijk geld. Een groot deel van de bevolking van het stadje raakt hierdoor verslaafd, waardoor de stad al tijdenlang in een neerwaartse spiraal zit.
Het lukt de politie niet om grip te krijgen op de illegale handel. Eén van de drugsbendes wordt geleid door Hecate, een man met ontzettend veel macht die ongrijpbaar is voor de politie. Ondertussen is de hoogste politieman overleden en is er binnen het korps een strijd bezig tussen nieuwe en bekende namen over wie er welke machtspositie in mag nemen. Eén van die mannen is Macbeth, een getalenteerd agent, maar wel een die worstelt met een drugsverleden. Wat volgt is een heftige machtsstrijd tussen drugsbendes, criminelen, corrupte politiemannen en de onderwereld.

Voordat ik aan het boek begon, had ik al enige twijfel of dit boek bij me zou passen. Ik houd van thrillers, maar dit boek leek me erg duister en schimmig. Toch begon ik vol goede moed, want ik weet ook, dat als ik eenmaal wel in een verhaal zit, ik er ook helemaal in meegezogen kan worden. Toch werden mijn eerste vermoedens al snel werkelijkheid.
Ik had veel moeite om in het verhaal te komen. Er gebeuren meteen in het begin van het boek een aantal dingen die heel ongeloofwaardig zijn. Dat stond me tegen. Maar dat was niet het enige. Het boek wemelt van de namen en allerlei verschillende teams van de politie. Hierdoor raakte ik al snel de draad van het verhaal kwijt. Ik kon namen niet meer uit elkaar houden en wist niet meer wie waar thuishoorde. Hoewel ik normaal gesproken een boek altijd uitlees, zelfs als ik er niks aan vind, heb ik daar nu geen gehoor aan gegeven. Na ongeveer tweederde heb ik opgegeven, omdat het verhaal me ontzettend tegen ging staan.
Dit boek is, zoals de titel al voorspeld, een moderne vertelling is van het verhaal Macbeth van Shakespeare. Ik ken dit verhaal niet, waardoor de vergelijking totaal aan mij voorbij is gegaan. Misschien dat het boek, als je dit verhaal wel kent, wat makkelijker te begrijpen is. Ik vind het idee hierachter erg leuk, maar de uitvoering is voor mij helaas wel mislukt.
Ik vind het lastig om dit boek te beoordelen. Ik wil niet meteen zeggen dat het helemaal niks is, omdat het mij persoonlijk niet aansprak. Jo Nesbo is een van de grootste misdaadschrijvers en ik was dan ook erg blij dat ik een boek van hem mocht lezen. Maar dit boek valt bij mij echt niet in de smaak, het genre en onderwerp passen niet bij mij. Dit heeft vooral te maken met de geloofwaardigheid van de gewelddadige en moordzuchtige politie. Maar misschien denkt een ander, die bijvoorbeeld wel bekend is met het verhaal van Shakespeare, daar heel anders over.
Ik geef het boek dan ook slechts twee sterren.