Inkijkje in dementie

Florence, een hoog bejaarde vrouw, is gevallen in haar woning in het verzorgingstehuis. Niemand hoort haar, dus zit er niets anders op dan wachten tot ze gevonden wordt. Gedurende de tijd begint ze haar leven te overdenken, en langzaam maar zeker ontdek je steeds meer informatie over een gruwelijk geheim, wat door een mysterieuze nieuwe bewoner aan het ligt dreigt te komen.
Heden en verleden worden in dit boek door elkaar gemengd, zodat je steeds meer te weten komt over wat er zich allemaal voor haar val heeft afgespeeld. Zo gaat Florence samen met haar vrienden Elsie en Jack op zoek naar identiteit van hun nieuwe bewoner, want Florence is ervan overtuigd dat hij niet is wie hij beweert te zijn. Vooral haar vriendin Elsie, die ze al vanaf haar kindertijd kent, is heel belangrijk voor haar, omdat zij Florence altijd weer op het goede spoor brengt.

Ik heb ontzettend genoten van dit boek. In het begin doet het heel erg denken aan de boeken van Hendrik Groen, die vond ik ook erg mooi om te lezen. Maar gaandeweg begin je toch te merken dat er iets niet helemaal klopt met Florence. Doordat er af en toe ook een hoofdstuk door de ogen van de klusjesman en een verzorgende wordt verteld, merk je al snel dat Florence een beetje aan het dementeren is.
Toch is ze haar humor en vastberadenheid zeker niet verloren, en dat zorgt voor de nodige grappige momenten. Zo breken ze in in het kantoor van de manager en houden ze af en toe een bewoner voor de gek. Je blijft het hele boek lang geprikkeld, omdat je voelt dat er in het verleden iets gebeurd is, maar dat de waarheid nog niet boven tafel is.
Pas aan het einde van het boek gebeuren er een aantal dingen, waardoor je achteraf pas merkt dat je helemaal bent meegenomen in de dementie van Florence. Je gelooft de dingen die ze beschrijft, maar achteraf blijken de zaken heel anders in elkaar te zitten. Ik vind het onwijs knap van de auteur dat ze dit voor elkaar heeft gekregen. Je voelt als het ware hoe iemand met dementie de wereld ziet, terwijl dit in werkelijkheid heel anders is. Dat is zó vreemd en onwerkelijk.
Ik geef dit boek dan ook vier sterren. Er zaten veel elementen in waardoor het boek voor mij geslaagd was. Er was diepgang, het bleef tot het einde toe prikkelen, er zat humor in en bovendien was het einde heel verassend. Nadat het boek uit was, bleef ik er nog een aantal dagen over nadenken. Ik kon het niet direct uit mijn hoofd zetten en dat is voor mij een teken dat het goed in elkaar zat.