Het leven en de wereldgeschiedenis

Finn en Juno, neef en nicht, groeien samen met gemeenschappelijk vriend Ruben op. Hun geschiedenis, en die van hun beider families wordt verteld aan de hand van hun belevenissen op en rond een groot aantal memorabele dagen uit de geschiedenis, zoals een autoloze zondag in december 1974, de val van de Muur op 9 november 1989, 9-11, de Bijlmerramp en nog vele andere.

Het is een prachtig boek, geschreven in een mooie stijl. Het is ook niet alleen het verhaal van Finn en Juno, maar ook van hun moeders, wat een mooie extra laag aan het boek geeft, en die heel mooi verbonden is met het verhaal van de hoofdpersonen. Maar ook andere figuren, met name Ruben dragen bij aan dit boek.

De verbindingen met de 'iconische dagen van de wereldgeschiedenis' is vaak heel kunstig, en inhoudsrijk geconstrueerd. Het laat vaak - niet altijd - zien hoe die wereldgeschiedenis ons leven soms beïnvloedt. Een enkele keer biedt het echter alleen context.

Een mooi effect van deze structuur, waarbij we telkens sprongen of sprongetjes in de tijd maken, is dat je ervaart dat wat op een moment heel groot lijkt, een paar jaar later een niemendalletje blijkt te zijn. Ruzies waarmee soms een hoofdstuk wordt afgesloten, blijken een paar jaar later geen enkele spoor meer achtergelaten te hebben. Maar soms is ook dat maar weer de oppervlakte men blijkt dat het conflict blijft smeulen op de achtergrond. Het boek lijkt net het echte leven.

Na ongeveer tweederde van het boek, krijgt het verhaal een voor mij tamelijk onverwachte wending, als de relatie tussen Finn en Juno radicaal verandert door een wending in Juno's leven (ik kan er niet meer over zeggen zonder te spoileren). Hoewel het zeker geloofwaardig is, was ik wel verrast doordat deze wending opeens tot het hoofdthema van het boek lijkt te promoveren. Ik weet niet helemaal zeker of ik dat nu heel mooi vind, of juist wat onbevredigend: had er dan vanaf het begin het hoofdthema van gemaakt. Ik neig geloof ik toch naar het 'mooi-vinden', waarbij ook wel meespeelt dat de bedoelde thematiek ook herkenbaar is in mijn eigen leven.

Een kleiner minpuntje vond ik wel dat Daanje zich misschien wat teveel heeft laten leiden door de gekozen structuur van de 'grote dagen'. Soms voelde het wat beklemmend, want hoe interessant het springen door de tijd ook is, soms heb je toch wel behoefte om iets meer over de tussentijd te weten.

Een groot deel van het boek wordt verteld alsof Finn aan zijn kinderen vertelt over zijn verleden. Het is niet het sterkste aspect van het boek. Al roept het wel nieuwsgierigheid op: wie is de moeder. Dat is wel intrigerend, maar het voegt niet veel toe aan de essentie van het boek in mijn ogen. En voor wie het kent: ik kon de associatie met de structuur van de comedyserie 'How I met your mother' soms ook niet onderdrukken, hoe misplaatst dat ergens ook is.

Maar al met al: een heel goed boek, dat ik met veel plezier gelezen heb.