Recht uit het hart geschreven

Bij het lezen van de proloog van Ademloos zit je al direct met een brok in je keel als Kim Moelands beschrijft hoe haar partner Ron in haar armen sterft. In slechts een halve pagina weet ze hun onvoorwaardelijke liefde en daarna de totale wanhoop die haar overvalt als hij voorgoed zijn ogen sluit prachtig recht uit haar hart te verwoorden.

Zowel Ron als Kim leiden aan de ongeneeslijke ziekte Cystic Fibrosis. Een afschuwelijke ziekte waarbij een simpel virusje al fataal kan zijn. Maar ondanks dat de dood steeds om een hoekje gluurt, zijn ze vol levenslust en genieten ze van het leven en vooral van hun liefde voor elkaar. Het noodlot slaat toe als een verkoudheid op Ron’s geteisterde longen slaat. De hoop op herstel neemt langzaam maar zeker af en al snel wordt duidelijk dat Ron het niet gaat halen. De wanhoop, de angst en tussendoor toch de hoop op herstel is zo mooi beschreven. Je kan niet anders dan met Kim en Ron meeleven. Je wordt samen met Kim boos op de manier waarop de doodzieke Ron door een stel horken van verpleegkundigen op de IC wordt behandeld en blij en dankbaar als andere verpleegkundigen liefdevol doen waar ze voor aangenomen zijn.

Als Ron is gestorven begint een grote periode van rouw waarin de zelf ook steeds zieker wordende Kim het hoofd boven water probeert te houden. Vol bravoure naar buiten toe. Slechts aan een handjevol mensen toont ze haar allesoverheersende verdriet die haar het leven bijna onmogelijk maakt. De rol van haar schoonouders in dit proces is werkelijk tenenkrommend: alleen bezig met hun eigen verdriet en zonder enig begrip voor het verdriet van Kim.

Kim beschrijft deze loodzware periode recht uit haar hart. Het sterven van Ron, het rouwproces waarin ze een leven zonder Ron bijna niet aankan en dan het langzaam weer opkrabbelen en realiseren dat zij zelf nog niet klaar is met haar leven. Het medium Yvonne Belle speelt daar zeker een grote rol in. Hoewel Kim in het begin uiterst sceptisch is, is zij na slechts één bezoek volledig om en voelt ze dat de geest van Ron nog altijd bij haar is en haar kracht geeft als het nodig is. Ook de hond Balou zorgt ervoor dat Kim het leven weer waard vindt om geleefd te worden. Terwijl van het eerste deel van het boek de wanhoop bijna van de bladzijden spat, wordt de toon steeds lichter als Kim weer zin in het leven krijgt. De humor en zelfspot worden opgevoerd en haar avonturen met Balou, die een loopje met haar baasje neemt, zijn ronduit grappig. Wat ik heel mooi vond waren ook de fragmenten uit de songteksten bij het begin van elk hoofdstuk: stuk voor stuk prachtige teksten van onder andere Dik Hout, Bløf en De Dijk en inhoudelijk zo passend bij elk hoofdstuk dat het lijkt of ze speciaal voor die fases in Kim’s leven zijn geschreven.

Ondanks al het verdriet is het toch een boek waarin liefde, hoop en levenslust de boventoon voeren. Een prachtig boek dat het leven vanuit een CF-patiënt beschrijft: de eeuwigdurende vermoeidheid, het happen naar adem, een karrevracht aan medicijnen om te kunnen overleven, de bureaucratische regelgeving om noodzakelijke hulp te krijgen en het constante besef dat je geen lang leven beschoren zal zijn. Een echte eyeopener voor iedereen die gezond door het leven stapt.