Niet lezen maar voelen

Ik ben vandaag de hekkensluiter van de blogtour.

Uitzicht is het vervolg op Lichter. Het verhaal gaat verder wanneer Norah een goede vriend verloren heeft. Aan de ene kant is er rouw en aan de andere kant is de aardige buurman Marc. Er is aantrekkingskracht, maar rouw en de geheimen die haar vorige relatie verborgen waren houdt Norah tegen. Vooral als blijkt dat ook Marc niet de waarheid lijkt te spreken. Kunnen Marc en Norah toch vrienden of misschien wel iets meer worden?

Wat een prachtig tweede deel is Uitzicht. Waar ik bij deel 1 me nog zo voelde als Norah en ik soms geen idee had wat er bedoeld werd, voelde ik nu intens mee.
Uitzicht is voor mij geen boek om snel uit te lezen. Uitzicht las ik dan ook niet, ik voelde het boek met elke vezel in mijn lichaam. De onzekerheid en de angst om iets verkeerd te doen of verkeerd begrepen te hebben zijn zo verschrikkelijk herkenbaar!

De schrijfstijl van Elje is gedetailleerd zowel in de omschrijvingen van de omgeving als van de gevoelens. Hieronder een quote die dit zo goed laat zien.

"In gedachte loop ik mijn studententijd langs. De mensen die ik leerde kennen, die een stukje van mij mochten zien, een tijdje met mij meeliepen. Maar nooit lang genoeg. Niet lang genoeg om in de verleiding te komen mijzelf te laten zien. Niet lang genoeg, want bang genoeg...om afgewezen te worden."

De verhaallijn is niet voorspelbaar. In het begin is er het geheim van Marc dat maar beetje bij beetje onthuld wordt. Het verhaal is als een soort puzzel, waarbij je je geen voorbeeldplaatje hebt. Het wordt langzaam aan duidelijk.

Ik vind Uitzicht een heerlijk boek, vol emoties en die me nieuwsgierig maakt naar deel 3.