verrassend

Op de achterflap staat benoemd dat Sandrine de nieuwe koningin van de thriller is. Dat trekt natuurlijk de aandacht en is dan ook de reden dat ik dit boek ben gaan lezen. Op basis van de titel zou ik dit boek niet snel gekozen hebben, het is een vrij lange titel. Plus; de titel geeft al een duidelijke richting aan het verhaal. Zelf ben ik meer fan van korte titels, waarvan je de betekenis pas volledig snapt na het lezen van het boek. Desondanks was ik dus nieuwsgierig genoeg om dit boek digitaal open te slaan (ebook versie).

Het verhaal wordt grotendeels vanuit het perspectief van Fabregas geschreven, de huidige kapitein. Fabregas is opgeleid door Jean, de kapitein die de leiding had over de tweeling die in 1989 de zaak van de ontvoerde tweeling heeft onderzocht en inmiddels met pensioen is. Dat de twee zaken verband houden is al snel duidelijk en de mannen hebben elkaar hard nodig: Jean om de zaak een plekje te geven, Fabregas om Jean zijn kennis van de zaak. Hoe de zaken met elkaar verbonden is, blijft lang onduidelijk.

Wat sterk is aan het verhaal, is dat het niet een ‘klare’ zaak is. Bij thrillers is vaak al snel een logisch verband te leggen, in deze zaak zijn de verbanden wat complexer waarbij vooral psychologie een sterke rol speelt. Dit maakt het boek erg sterk bedacht. De wijze van onderzoeken door de kapitein en zijn gendarmes is echter minder sterk. Het lijkt alsof de kapitein (Fabregas) alles zelf moet doen. Er is slechts 1 directe collega die met naam benoemd wordt, verder krijgt hij een beetje hulp van de gepensioneerde Jean en psychiater Florent. Er wordt indirect wel aangegeven dat er een team is, maar deze voegen (vrijwel) niets toe aan het onderzoek. Ook gaat Fabregas niet bijzonder methodisch te werk. Dit lijkt mij niet een realistische afspiegeling van de realiteit, wanneer er kinderen vermist raken (althans, dat hoop ik dan).

Daarnaast vond ik het eind enigszins tegenvallen. Er was niet echt een climax. Waar eerder ieder stapje of tegenslag werd benadrukt, is het einde meer sluipend. Een meer feitelijke beschrijving van de ondernomen stappen, in plaats van de ontknoping waar je naar toe leest. Echter, doordat de zaak dusdanig complex in elkaar zat, lijkt het me ook lastig om dit echt als climax te omschrijven.

Conclusie: Het dubbele geheim van de familie Lessage is een interessante, vernieuwende thriller met een verhaallijn die erg goed in elkaar zet. Hoewel het een erg vermakelijk boek was, zou ik Sandrine Destombes niet direct tot thriller koningin willen benoemen. Wel is het erg knap hoe Sandrine een extra laag psychologie aanbrengt in het verhaal.