Een mooie droom te midden van een nachtmerrie

Een gedroomd einde is het derde en laatste deel van de Oneindigheidstrilogie over mishandeling, hoop en oneindige liefde.

Het verhaal leest alsof je in het oog van een orkaan zit. Even mag je de hoop ervaren dat de storm is gaan liggen en er iets moois ontstaat. Saskia en Jonka bezoeken hun doodzieke moeder en hopen met haar te kunnen praten over het verleden.
Twee mooie meiden helemaal alleen in een grote, zeer boze wereld. Elkaar steunend zijn ze aan het bijkomen van hun geestelijke en lichamelijke wonden en dromen van een einde dat hun jeugd nog een beetje goed kan maken. Want wat nu als de mensen die de pilaren zijn waarop je leven gebouwd is en die onvoorwaardelijk van je horen te houden er niet voor je zijn, je voor hun eigen gewin aan de kant schuiven? Dan worden letterlijk de poten onder je stoel, wat zeg ik, de pijlers onder je hele fundament weggezaagd. Gelukkig hebben beide meisjes, naast een oneindige liefde voor elkaar, een ijzersterke wilskracht, die hen helpt om niet aan de pijn en vernederingen ten onder te gaan. Dat deze twee sterke karakters zoveel liefde in zich meedragen kan bijna alleen maar betekenen dat ze hun fundament vanuit de hemel hebben meegekregen. Het spreekt van een diepe band dat een van de meisjes, met alle liefde die ze in zich voelt, zelfs bereid is om haar moeder te vergeven wat haar is aangedaan. Vergeven is geen werkwoord, vergeven is pure liefde. De epiloog heeft bij mij opnieuw de tranen doen stromen. Kindermishandeling is een vreselijke misdaad!

De volledige Oneindigheidstrilogie is gestoeld is op ware gebeurtenissen. De boeken hebben zeer mooie covers en zijn eventueel ook losstaand te lezen.

Vijf sterren van mij, voor de hele trilogie!