Lezersrecensie
Bruikbaar voor het onderwijs!
De oorlog die mijn ouders niet hoorden vertelt het verhaal van Jan Krane die samen met zijn oudere broer de oren zijn van hun ouders die beiden doof zijn. Ze horen bijvoorbeeld de geluiden van vliegtuigen die bombardementen uitvoeren boven hun stad Beverwijk niet. En al helemaal niet het luchtalarm. Maar ook simpelweg het voeren van een gesprek is iets wat voor de ouders van Jan een uitdaging is.
Het boek is geschreven vanuit het gezichtspunt van Jan. Het dagboek is niet meteen opgeschreven na de oorlog. Als verklaring wordt gegeven dat Jan eerst zijn traumatische ervaringen moest verwerken. Het boek is in mijn ogen een verhaal met meerdere verhaaltjes in een. Na elk hoofstuk stopt het onderwerp dat centraal staat in hoofstuk.Toch miste ik enigzins diepgang in het verhaal. Er werd weinig context gegeven en op gebeurtenissen die plaatsvonden. Al kan ik er wel worden gezegd dat Jan dit wel op een erg jonge leeftijd meemaakte dat doet ook iets anders met je dan als je dit als volwassene meemaakt. Ik denk ook met dat dit boek goed bruikbaar is voor het onderwijs. Met name of dit nog als betrouwbaar bron kan worden gezien zoveel na dato kan goede discussie opleveren in de klas.
De meeste vragen worden tijdens het lezen van het boek beantwoordt zo weet je hoe het met de familie van Johannes is afgelopen en of zij de oorlog hebben overleefd. Hoe de levens van de bijpersonages zijn verlopen krijg je niet meer dan een enkele zin over te horen. Met name het hoofdstuk dat gaat over Lativa een jong meisje afkomstig uit het Romakamp in Beverwijk wordt erg teniet gedaan. Ik had graag hier iets meer over gelezen wat haar familie en Lativa vermoedelijk is overkomen zelfs ook hoe afschuwelijk dat ook was. Al denk dat Jan dit ook graag had gewild maar simpelweg geen informatie over Lativa en haar familie heeft kunnen vinden omdat deze denk ik is vernietigd.
Tot slot het is een ontroerend verhaal over kind die op jonge leeftijd vroeg volwassen is geworden. Na het lezen van dit boek is het begrijpelijk dat het heeft zolang heeft geduurd voordat Krane dit heeft opgeschreven.
Het boek krijgt ⭐️⭐️⭐️⭐️
Het boek is geschreven vanuit het gezichtspunt van Jan. Het dagboek is niet meteen opgeschreven na de oorlog. Als verklaring wordt gegeven dat Jan eerst zijn traumatische ervaringen moest verwerken. Het boek is in mijn ogen een verhaal met meerdere verhaaltjes in een. Na elk hoofstuk stopt het onderwerp dat centraal staat in hoofstuk.Toch miste ik enigzins diepgang in het verhaal. Er werd weinig context gegeven en op gebeurtenissen die plaatsvonden. Al kan ik er wel worden gezegd dat Jan dit wel op een erg jonge leeftijd meemaakte dat doet ook iets anders met je dan als je dit als volwassene meemaakt. Ik denk ook met dat dit boek goed bruikbaar is voor het onderwijs. Met name of dit nog als betrouwbaar bron kan worden gezien zoveel na dato kan goede discussie opleveren in de klas.
De meeste vragen worden tijdens het lezen van het boek beantwoordt zo weet je hoe het met de familie van Johannes is afgelopen en of zij de oorlog hebben overleefd. Hoe de levens van de bijpersonages zijn verlopen krijg je niet meer dan een enkele zin over te horen. Met name het hoofdstuk dat gaat over Lativa een jong meisje afkomstig uit het Romakamp in Beverwijk wordt erg teniet gedaan. Ik had graag hier iets meer over gelezen wat haar familie en Lativa vermoedelijk is overkomen zelfs ook hoe afschuwelijk dat ook was. Al denk dat Jan dit ook graag had gewild maar simpelweg geen informatie over Lativa en haar familie heeft kunnen vinden omdat deze denk ik is vernietigd.
Tot slot het is een ontroerend verhaal over kind die op jonge leeftijd vroeg volwassen is geworden. Na het lezen van dit boek is het begrijpelijk dat het heeft zolang heeft geduurd voordat Krane dit heeft opgeschreven.
Het boek krijgt ⭐️⭐️⭐️⭐️
1
Reageer op deze recensie
