Verfrissend en spannend verhaal blijkt geen lucky shot

Na Het offer van de Baobab is De keizersillusie het tweede deel in de ‘Vic Falls Missions’-serie van de hand van schrijversduo Kate Kriske. Het geheimemissieteam, het SPAT, heeft een nieuwe opdracht. Deze keer reizen Marcus, Victoria en Delphine onder andere af naar Italië om daar onderzoek te doen naar een mogelijke maffiafamilie die wat stinkende zaakjes in de kunstwereld heeft lopen. Al snel komen de SPAT-leden erachter dat niet alles is wat het lijkt in de familie Di Castania.  

Net als in het eerste boek, staan de leden van het SPAT-team centraal. In deel een heb je met name kennisgemaakt met de hoofdpersonen Marcus en Victoria. Zij zijn ook in het tweede deel de hoofdpersonen, maar je leert ook de andere leden beter kennen. Kate Kriske weet dat op een uitstekende manier te brengen. Het schrijversduo weet namelijk de personages verder uit te diepen, zonder dat alle personages compleet opnieuw geïntroduceerd worden, zoals vaak het geval is bij boeken binnen een serie. Kriske gaat er dus vanuit dat je het eerste verhaal kent en dus bekend bent met de personages. Mocht je toch een opfrissertje nodig hebben, dan kun je het ‘dossier’ voorafgaand aan het verhaal lezen. Hierin worden de belangrijkste personages en gebeurtenissen uit boek kort samengevat, in een lay-out van een confidentieel document.  

In Het offer van de Baobab reizen de teamleden over de hele wereld, en dit is ook in De keizersillusie het geval. Londen, Brugge, Kaapstad en Florence, deze wereldsteden zijn allemaal decor van het spannende verhaal. Dankzij de vele details die de schrijver over deze steden geeft, ontstaat er een prettige sfeerimpressie.  

Het blijft niet alleen bij sfeerschetsen van de locaties in het boek, de schrijvers wijken ook regelmatig uit naar kennis en weetjes die passen bij het verhaal, maar daardoor de vertelling ook vertragen. Zo worden de butlerlessen van Marcus uitgebreid besproken. Bovendien bevat dit boek een aantal verhaallijnen die binnen het boek niet tot oplossing komen. Zo blijft onbeantwoord wie de mol binnen het team is en blijft het onduidelijk wat de rol van Marcus’ moeder is. Hiermee heeft Kate Kriske zichzelf weer veel ruimte gegeven voor een eventueel vervolg.  

Kunstmaffia is een thema dat vaker gebruikt wordt binnen de literatuur, Dan Brown is hiervan een bekend voorbeeld. Toch hebben Kris Geluykens en Kathleen Stas, zoals het duo echt heet, er een originele draai aan weten te geven. Helaas is het gezin dat centraal staat binnen deze missie van het SPAT dat wat minder. Er zijn namelijk genoeg overeenkomsten te vinden tussen het gezin Di Castania en het gezin Brotski uit deel een. Zo bestaan beide families uit een vader met dochter, hebben beide families criminele banden en hebben beide families een werknemer in dienst die de SPAT-leden niet vertrouwen.  

De missie is dankzij de vele plotwendingen niet voorspelbaar en nergens saai. Het verhaal leest in dat opzicht makkelijk weg. Dat kan niet altijd over de stijl gezegd worden. De schrijvers kiezen voor lange zinnen, die bestaan uit veel komma’s. Dit kan ertoe leiden dat niet iedereen de boeken van de ‘Vic Fall Missions’-serie gemakkelijk leest. Dat is zonde, want de verhaallijn is opnieuw spannend en verfrissend en zou voor iedereen toegankelijk moeten zijn.