Een verhaal in een sprookje

Met enige regelmaat verschijnen er films die gebaseerd zijn op boeken. Echter, er vinden ook wel eens bewerkingen in de andere richtingen. Dit boek is daar zo'n voorbeeld van. Cornelia Funke schreef een verhaal dat gebaseerd is op de film El Laberinto del Fauno van regisseur Guillermo del Toro.

Ofelia verhuist samen met haar zwangere moeder naar haar nieuwe onderkomen en haar nieuwe vader, De Wolf Vidal. Het nieuwe onderkomen van Ofelia is een oude molen, met een oud labyrint in de tuin. Tijdens de eerste nacht ontdekt Ofelia de ware aard van deze geheimzinnige plek en haar eigen aard. Ze ontmoet namelijk een oude faun die haar drie opdrachten geeft om haar ware ik te ontdekken.

Het boek bestaat eigenlijk uit twee aspecten: een verhaal en een sprookje, die perfect door elkaar heen verweven zijn. Het huidige verhaal van Ofelia en 'sprookjes', die de lezer nodig heeft om gaten in het verhaal van Ofelia in te vullen. Deze combinatie is uitzonderlijk goed uitgewerkt.

De schrijfstijl van Funke is poëtisch te noemen en past daardoor ontzettend goed bij de sprookjesachtige sfeer die Funke met het verhaal weet neer te zetten. De zinnen zijn gedetailleerd en beschrijvend, waardoor het leestempo wat lager ligt dan normaal. Het (lees)tempo past overigens bij de inhoud. Spannende stukken, lees je sneller, de sprookjesachtige stukken wat langzamer.

De sfeer van het boek wordt bepaald door de tekst, maar ook door de tekeningen in het boek zelf. De cover is ontzettend sfeervol, maar wanneer je de omslag van het boek afhaalt, verschijnt er een hele andere illustratie. Dat verschil wordt veroorzaakt door verschillende auteurs. Deze vorm van stijlbreuk is helaas jammer en doet afbreuk aan de perfecte uitwerking van de tekstuele inhoud.