Lichtelijk teleurstellend einde van een prima trilogie

Het derde en laatste deel van de Edelsteen-trilogie van Kerstin Gier heeft de titel Smaragdgroen gekregen. Net als de voorgaande delen is ook dit deel in een nieuw jasje gestoken ter ere van de vijfjarige verjaardag van de gehele trilogie. Gwen krijgt in dit derde en laatste deel steeds meer grip op haar tijdreisgave. Ze begint steeds meer te begrijpen hoe het tijdreizen werkt en ze begint steeds meer inzicht te krijgen in het geheim dat zich openbaart als Gwen en Gideon de bloedcirkel sluiten. Gwendolyn blijft nog steeds ontzettend verliefd op Gideon en begint hem steeds meer te vertrouwen. Bovendien doet Gwen een ontdekking die haar hele leven op zijn kop zet. Is haar eigen familie eigenlijk wel te vertrouwen...?

Nadat Gier in Robijnrood (deel 1) en Saffierblauw (deel 2) de spanning uitstekend heeft weten op te bouwen, leidt de plot in Smaragdgroen (deel 3) tot een lichtelijke teleurstelling en misschien wel een anticlimax. De raadsels en geheimen die Gier in deze trilogie heeft weten te stoppen worden in Smaragdgroen openbaar gemaakt. De uitkomsten hiervan zijn helaas aan de voorspelbare kant. Jammer genoeg zit er niet echt een plottwist in de ontknoping van de trilogie, waardoor dit derde boek het minste van de drie is. Het einde was sterker geweest als Gier iets creatiever met de plot was omgegaan. De spanning was immers al aanwezig.  

Wat ook jammer is, is dat Gier de gebeurtenissen uit deel 1 en 2 vaak kort herhaalt. Aan de ene kant is dit logisch, zodat de lezer weer helemaal op de hoogte is van wat er dan toe gebeurd is. Maar aan de andere kant vertraagt deze herhaling het verhaal. De lezer van Smaragdgroen heeft naar alle waarschijnlijkheid ook deel 1 en 2 gelezen en heeft deze herhaling niet per se nodig. Bovendien is de herhaling ook niet per se noodzakelijk voor de verhaallijn uit het derde deel.   

Net als Robijnrood en Saffierblauw is ook Smaragdgroen een boek dat snel uit is. Ondanks dat dit derde boek het dikste boek uit de trilogie is, is het boek zo uit. Dat is zeker te danken aan de vlot leesbare schrijfstijl van Kerstin Gier. Het boek bestaat wel uit redelijk lange, maar logisch ingedeelde hoofdstukken. Per hoofdstuk gebeurt precies genoeg waardoor de hoofdstukken niet te langdradig zijn.   

In alle boeken komen vooral dezelfde personages terug. Ook dat maakt de trilogie fijn leesbaar. Overigens staat in elk deel van de trilogie een lijst met de namen en statussen van de personages in dat betreffende deel. Gier introduceert eigenlijk alle personages uitstekend, maar mocht de lezer nog even willen terugvinden wie wie ook alweer is, dan kan dat.   

Ook al is dit deel wat teleurstellend, de Edelsteen-trilogie is zeker een aanrader voor YA-lezers. De trilogie is spannend en de uitwerking klopt. De studie van Gier is zeker terug te vinden in de details van alle drie de boeken en ook daarom een aanrader!