Lezersrecensie
Wat mij betreft een geslaagd coming of age verhaal!
'...dit boek barst van de vreugde. Queervreugde, transvreugde en soms wat sarcasme'
Deze zin, en eigenlijk het hele voorwoord, trok mijn belangstelling waarna ik me als het ware mee heb laten slepen in het leven van Miles die als zestienjarige trans jongen zichzelf is door niet langer meer als meisje door het leven te gaan maar wel als zichzelf, als een jongen, als Miles! Maar er ook achter komt dat hij zichzelf nog niet helemaal gevonden heeft, sterker nog soms is het zelfs ingewikkelder.
‘Het is altijd ingewikkeld, het is ingewikkeld voor iedereen. Maar als je queer bent is het nog tien keer ingewikkelder’.
Edward Underhill weet met zijn levendige en subtiel gedetailleerde schrijfstijl het verhaal van Miles tot leven te brengen via zijn liefde voor de piano en de klassieke muziek die als een rode lijn door het verhaal loopt. In de aanloop naar het grootste pianoconcours in het Middenwesten van Amerika volgen we de worsteling van Miles met zijn gevoelens. Gevoelens van geluk omdat hij eindelijk zichzelf kan zijn maar ook van verwarring en onzekerheid over het aangaan van een relatie, over oude en nieuwe vriendschappen en over het omgaan met het onbegrip en de onwetendheid van de mensen om hem heen.
‘Jezelf vinden ondanks alle anderen’
Maar de weg naar het vinden van zichzelf, en in dit geval richting het pianoconcours, bewandelt Miles niet alleen. Shane (de ex), Paige en Rachel (vriendinnen), Stefania (excentrieke pianolerares vol rake opmerkingen) en Eric (hij houdt van mensen) zorgen er met hun boeiende uitbundige maar ook herkenbare karakters voor dat het een vermakelijke zoektocht wordt.
‘Je koos je eigen naam. Je koos ervoor om door het leven te gaan met het gender van jouw keuze. Je herschrijft letterlijk je eigen verhaal. Je bent eigenlijk een wildcard.’
Wat mij betreft een geslaagd coming of age verhaal voor de lezers van oa ‘Simon vs de verwachtingen van de rest van de wereld’. Een positief realistisch verhaal met een ondertoon van droge humor, vermakelijke sarcasme en zelfspot. Met woorden vol herkenning en betekenis. Over het accepteren van jezelf, zelf en met hulp van anderen die van je houden om wie, wat en hoe je bent of kiest te zijn.
‘Altijd bijna’ is door het goede voorlezen en de prettige stem uitermate geschikt als luisterboek
Deze zin, en eigenlijk het hele voorwoord, trok mijn belangstelling waarna ik me als het ware mee heb laten slepen in het leven van Miles die als zestienjarige trans jongen zichzelf is door niet langer meer als meisje door het leven te gaan maar wel als zichzelf, als een jongen, als Miles! Maar er ook achter komt dat hij zichzelf nog niet helemaal gevonden heeft, sterker nog soms is het zelfs ingewikkelder.
‘Het is altijd ingewikkeld, het is ingewikkeld voor iedereen. Maar als je queer bent is het nog tien keer ingewikkelder’.
Edward Underhill weet met zijn levendige en subtiel gedetailleerde schrijfstijl het verhaal van Miles tot leven te brengen via zijn liefde voor de piano en de klassieke muziek die als een rode lijn door het verhaal loopt. In de aanloop naar het grootste pianoconcours in het Middenwesten van Amerika volgen we de worsteling van Miles met zijn gevoelens. Gevoelens van geluk omdat hij eindelijk zichzelf kan zijn maar ook van verwarring en onzekerheid over het aangaan van een relatie, over oude en nieuwe vriendschappen en over het omgaan met het onbegrip en de onwetendheid van de mensen om hem heen.
‘Jezelf vinden ondanks alle anderen’
Maar de weg naar het vinden van zichzelf, en in dit geval richting het pianoconcours, bewandelt Miles niet alleen. Shane (de ex), Paige en Rachel (vriendinnen), Stefania (excentrieke pianolerares vol rake opmerkingen) en Eric (hij houdt van mensen) zorgen er met hun boeiende uitbundige maar ook herkenbare karakters voor dat het een vermakelijke zoektocht wordt.
‘Je koos je eigen naam. Je koos ervoor om door het leven te gaan met het gender van jouw keuze. Je herschrijft letterlijk je eigen verhaal. Je bent eigenlijk een wildcard.’
Wat mij betreft een geslaagd coming of age verhaal voor de lezers van oa ‘Simon vs de verwachtingen van de rest van de wereld’. Een positief realistisch verhaal met een ondertoon van droge humor, vermakelijke sarcasme en zelfspot. Met woorden vol herkenning en betekenis. Over het accepteren van jezelf, zelf en met hulp van anderen die van je houden om wie, wat en hoe je bent of kiest te zijn.
‘Altijd bijna’ is door het goede voorlezen en de prettige stem uitermate geschikt als luisterboek
1
Reageer op deze recensie
