Een boek over onmenselijke wreedheid en menselijke dapperheid

Eind 2017 was Colson Whitehead aanwezig in de Gentse bibliotheek naar aanleiding van de verschijning van de Nederlandse vertaling van zijn prijswinnend boek (Pulitzerprijs). Ik was onder de indruk van de auteur en de boekpresentatie en kocht een gesigneerde versie van het boek.
Toch duurde het meer dan een jaar voor ik het boek effectief las; een boek over de wreedheden van de slavernij nodigt niet echt uit tot lezen. Dit gevoel bleef ik ook hebben toen ik het boek uiteindelijk ter hand nam. Op bepaalde momenten was de beschrijving van de onmenselijke wreedheden waarmee de slaven geconfronteerd werden zo aangrijpend, dat het leesplezier me verging en ik het boek moest wegleggen.
Tegenover deze wreedheden staat dan de dapperheid van het hoofdpersonage Cora, die zich staande weet te houden in een samenleving die haar ten gronde wil richten, en van de medewerkers van de ondergrondse spoorweg die op gevaar van eigen leven ontsnapte slaven helpen om het vrije Noorden te bereiken. Dit boek is vooral ook een ode aan hen. Dankzij dit boek treden zij uit de anonimiteit. Om die reden alleen al ben ik blij dat ik het boek gelezen heb.