Interessante historische periode op meesterlijke wijze tot leven gebracht.

Op 4 augustus 1939 vertrok het stoomschip Winnipeg met 2200 vluchtelingen aan boord vanuit Frankrijk, met als bestemming Valparaiso in Chili. De vluchtelingen waren voornamelijk Spanjaarden die na de overwinning van Franco in de Spaanse burgeroorlog, hun thuisland waren ontvlucht en in Frankrijk waren gestrand. Pablo Neruda, de toen nog jonge maar ondertussen wereldberoemde Chileense dichter, was als Chileens diplomaat belast met de selectie van de vluchtelingen.

Dit waargebeurde feit is het uitgangspunt waarrond Isabel Allende de historische roman ‘Bloemblad van zee’ heeft opgebouwd. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de boeg van de Winnipeg de cover van het boek siert. Ook Pablo Neruda is alomtegenwoordig in het boek want elk hoofdstuk vangt aan met een passend citaat uit één van zijn gedichten. De titel van het boek is ontleend aan zijn poëzie en is een metafoor voor Chili, een ‘langgerekt bloemblad van zee en wijn en sneeuw’.

In het boek volgen we het levensverhaal van drie vluchtelingen : Victor Dalmau, een jonge student geneeskunde die door de Spaanse burgeroorlog zijn studies heeft moeten onderbreken en tegen wil en dank praktijkervaring heeft opgedaan in veldhospitalen, zijn schoonzus Roser Bruguera, met wie Victor trouwt om een passage voor haar naar Chili te regelen en haar pasgeboren zoon Marcel, zijn neefje. Deze personages zijn fictieve personen die door Isabel Allende op zo’n trefzekere wijze tot leven gewekt worden dat je als lezer bijna zou vergeten dat ze niet echt hebben bestaan.

Het levensverhaal van deze hoofdpersonen wordt door Allende gebruikt om een halve eeuw geschiedenis van Chili met onder meer de verkiezing van haar vaders neef, Salvador Allende, tot president en diens overlijden bij de staatsgreep van generaal Pinochet, drie jaar later, onder de aandacht te brengen. Hier en daar dreigt het historische feitenrelaas de overhand te nemen boven het romanverhaal – wat wellicht te wijten is aan de persoonlijke betrokkenheid van de auteur die de geschiedenis zelf heeft beleefd – maar gelukkig slaagt zij erin het evenwicht tussen feit en fictie te bewaren.

Deze evenwichtsoefening resulteert in een uitermate boeiende historische roman, waardoor je als lezer inzicht krijgt in een stukje geschiedenis dat in onze contreien weinig bekend is. Laat je vooral niet afschrikken door de stempel ‘historisch’, want Allende is boven alles een heerlijke verhalenvertelster. Haar personages zijn mensen van vlees en bloed. Hun zorgen, emoties en liefdes zijn herkenbaar en laten de lezer geenszins onberoerd.

Dit pareltje werd naar het Nederlands vertaald door de vaste vertaalster van Isabel Allende, Rikkie Degenaar, die met recht de (Nederlandse) stem van Allende wordt genoemd.