Lezersrecensie
Een rijke roman om traag van te genieten
Het eiland van de verdwenen bomen was mijn eerste kennismaking met het werk van Elif Shafak, die nochtans al een uitgebreid oeuvre op haar naam heeft staan.
Het boek vertelt het verhaal van Ada, de tienerdochter van twee Cypriotische immigranten, die opgroeit in Londen. De moeder van Ada, een Turks-Cypriotische, is recent overleden en Ada en haar vader Kostas, een Grieks-Cyprioot, worstelen elk op hun manier met dit verlies. Wanneer de zus van Ada’s moeder voor het eerst in Ada’s leven op bezoek komt, is haar komst de aanleiding om terug te blikken op het leven van Ada’s ouders op Cyprus, waar een burgeroorlog in 1974 het eiland in tweeën deelde en de twee bevolkingsgroepen uit elkaar dreef.
Bijzonder aan het boek is dat het verhaal niet alleen wordt verteld door de mensen, maar ook vanuit het perspectief van een vijgenboom, wiens wortels in Cyprus liggen, maar waarvan een stek overleeft in de Londense tuin van het gezin.
Shafak hanteert een bijzonder poëtische taal, die rijk is aan metaforen. Ze slaagt erin met haar woordenschat niet alleen een beeld van Cyprus te scheppen, maar ook de sfeer van het eiland treffend weer te geven.
Ook qua thematiek is dit een rijk boek. Uiteraard speelt de geschiedenis van Cyprus een belangrijke rol, maar deze geschiedenis wordt vooral als achtergrond gebruikt om menselijke thema’s zoals de verhouding ouders-kinderen, aanvaarding van homoseksualiteit, de problemen van migranten, … aan te kaarten. De inbreng van de vijgenboom en het feit dat Kostas een botanicus is, zorgen voor de toevoeging van talrijke weetjes over fauna en flora.
Zoals ik in de titel van deze recensie al aangaf, vond ik het een rijke roman, zowel qua thematiek als qua taal. Het enige minpuntje, en meteen de reden waarom ik geen vijf sterren gaf, was het trage tempo van het verhaal. De intermezzo’s van de vijgenboom, hoe origineel deze insteek ook was, haalden naar mijn gevoel het ritme uit de roman, waardoor het boek ondanks de prachtige taal en het boeiende verhaal niet echt vlot las.
Dit doet echter geen afbreuk aan het feit dat ik genoten heb van het boek en vastbesloten ben ook het andere werk van deze auteur te gaan verkennen.
Het boek vertelt het verhaal van Ada, de tienerdochter van twee Cypriotische immigranten, die opgroeit in Londen. De moeder van Ada, een Turks-Cypriotische, is recent overleden en Ada en haar vader Kostas, een Grieks-Cyprioot, worstelen elk op hun manier met dit verlies. Wanneer de zus van Ada’s moeder voor het eerst in Ada’s leven op bezoek komt, is haar komst de aanleiding om terug te blikken op het leven van Ada’s ouders op Cyprus, waar een burgeroorlog in 1974 het eiland in tweeën deelde en de twee bevolkingsgroepen uit elkaar dreef.
Bijzonder aan het boek is dat het verhaal niet alleen wordt verteld door de mensen, maar ook vanuit het perspectief van een vijgenboom, wiens wortels in Cyprus liggen, maar waarvan een stek overleeft in de Londense tuin van het gezin.
Shafak hanteert een bijzonder poëtische taal, die rijk is aan metaforen. Ze slaagt erin met haar woordenschat niet alleen een beeld van Cyprus te scheppen, maar ook de sfeer van het eiland treffend weer te geven.
Ook qua thematiek is dit een rijk boek. Uiteraard speelt de geschiedenis van Cyprus een belangrijke rol, maar deze geschiedenis wordt vooral als achtergrond gebruikt om menselijke thema’s zoals de verhouding ouders-kinderen, aanvaarding van homoseksualiteit, de problemen van migranten, … aan te kaarten. De inbreng van de vijgenboom en het feit dat Kostas een botanicus is, zorgen voor de toevoeging van talrijke weetjes over fauna en flora.
Zoals ik in de titel van deze recensie al aangaf, vond ik het een rijke roman, zowel qua thematiek als qua taal. Het enige minpuntje, en meteen de reden waarom ik geen vijf sterren gaf, was het trage tempo van het verhaal. De intermezzo’s van de vijgenboom, hoe origineel deze insteek ook was, haalden naar mijn gevoel het ritme uit de roman, waardoor het boek ondanks de prachtige taal en het boeiende verhaal niet echt vlot las.
Dit doet echter geen afbreuk aan het feit dat ik genoten heb van het boek en vastbesloten ben ook het andere werk van deze auteur te gaan verkennen.
1
Reageer op deze recensie
