Afgrijzen en ongeloof

Het ongelooflijke en waargebeurde verhaal over Wim Aloserij, die als jongvolwassene de oorlog meemaakte. Hij ontvlucht Duitsland, waar hij als zoveel mannen verplicht voor de Duitsers moet werken. Hij vindt een onderduikadres, maar daar wordt hij ontdekt en wordt naar een werkkamp gebracht, wat eigenlijk neerkomt op een concentratiekamp.
De dingen die hij daar beleeft, daar gaan je haren van overeind staan. Ongelooflijk, dramatisch. Verschrikkelijk om te zien wat een mens een ander mens kan aandoen. Bijna onwerkelijk om te zien wat mensen daar deden om te moeten overleven. Ongelooflijk bijna dat er overlevenden waren.
Tegen het einde van de oorlog raakt hij verzeild op een schip voor de kust van Lübeck. Daar wordt het schip tot zinken gebracht door de geallieerden. Hij overleeft ook dit.
Al met al een verslag om kippenvel van te krijgen, maar het verhaal moet verteld worden.
Weinig tot haast geen dialoog, maar bij dit als een verslag/documentaire verteld verhaal stoort mij dat in het geheel niet. Ik heb het absoluut niet gemist, zo zat ik met ingehouden adem te luisteren (ik had de luisterboekversie) naar de laatste getuige van dit afschuwelijke drama.
Het enige dat ik erg jammer vond is dat hij na de oorlog bij de Jevova's getuigen is beland. Dit heeft verder niets met het boek te maken, is puur persoonlijk gevoel.