Een emotionele rollercoaster, meer dan 5 sterren waard

Ik had dit boek gewonnen bij Hebban in ruil voor een recensie en wat heb ik van deze reis waar het boek me op mee nam genoten.

Dit boek zal me voor altijd bijblijven en ik weet ook heel zeker dat het ver bovenaan in mijn "favoriete boeken ooit lijstje" zal blijven staan.
Wat heeft Kristin Hannah met dit boek een meesterwerk afgeleverd!
In het engels heet het boek The women maar nu na het lezen vind ik de vergeten vrouwen de perfecte titel.

Centraal in dit verhaal staat Frankie, een jonge meid die heel beschermd is opgevoed in de upper class. Ze besluit om haar land te gaan dienen als verpleegkundige in Vietnam nadat iemand tegen haar zegt " vrouwen kunnen helden zijn" wat in die tijd niet zo vanzelfsprekend was. Helemaal niet eigenlijk want een vrouw moet moeder worden en dat was het. De afwijzing van haar familie en de schaamte dat ze dit ging doen voelde ik heel diep.

Het stuk wat de oorlog in Vietnam beschrijft is soms gruwelijk,ontroerend en prachtig tegelijk.
De vriendschappen die ontstaan met haar "zusters" Barb en Ethel, die we blijven volgen in het boek, de verliezen van zoveel soldaten, burgers maar er worden er ook veel gered dankzij de artsen en verpleegkundigen. De feestjes die ze houden om door te kunnen gaan en vol te houden geven kracht. Ik heb de belevenissen die in het veldhospitaal plaatsvinden met veel emotie en ontzag gelezen.
De zin " je kan niet winnen in een oorlog" zei het allemaal.
Ik had nog nooit een boek gelezen over de oorlog in Vietnam en het is me duidelijk geworden dat dit een stukje belangrijke geschiedenis is wat verteld moest worden.
Ik heb tijdens het lezen alle emoties gevoeld,: verdriet, boosheid, onmacht, liefde, verlies, vriendschap en kracht. Ik heb de nodige traantjes dan ook gelaten.
Kristin hannah schrijft zulke prachtige zinnen dat je het verhaal echt helemaal beleeft alsof je erbij bent, de karakters komen zo tot leven dat je het gevoel hebt dat je ze kent.

Wat misschien nog wel indrukwekkender was is wat Frankie en andere veteranen te wachten staat als ze thuis komt. Een verscheurd Amerika daar komt ze in terug.
Het was verschrikkelijk om te lezen dat er werd ontkend dat er vrouwen in Vietnam waren en hoe de situatie in Amerika was bij terugkomst. Dat zet je wel ff aan het denken en maakte me ook kwaad. Die ontkenning zorgt ook voor een gebrek aan hulp en begrip voor deze vrouwen en de onmacht is voelbaar.

De strijd die veteranen voeren na terugkomst, de ptsd en hun draai weer vinden in het gewone leven is prachtig beschreven. Rauw maar op een manier dat je het voelt en respect krijgt.

"Ze geloofde niet meer in doorploeteren en wist dat als je probeerde een trauma te vergeten, akelige herinneringen alleen maar vruchtbare grond kregen waarin ze konden groeien"
Deze zin is een mooi voorbeeld van de schrijfkunsten van Kristin Hannah.
Het boek is op een mooie maar eerlijke manier geschreven en het is duidelijk hoeveel research er gedaan is.
Nadat het uit was heb ik het even laten bezinken, ik heb nog nooit een boek gelezen wat zo indrukwekkend was.
Ik voelde ook kracht en trots, trots op alle vergeten vrouwen! En de vriendschap die deze 3 vrouwen hebben zal nooit breken omdat ze samen alles meegemaakt hebben.

Als ik meer dan 5 sterren kon geven zou ik dat doen. Dit boek moet iedereen lezen, het is uniek.