Een debuut dat nieuwsgierig maakt naar het vervolg

Een vrij nieuw fenomeen in boekenland: je boek laten uitgeven door genoeg aandeelhouders te vinden via de site www.tenpages.com. Op die site zet je tien bladzijden van je verhaal, aan de hand daarvan kan men beslissen of het verhaal het waard is uitgegeven te worden. Er moeten tenminste 100 mensen enthousiast gemaakt worden voor het boek, zodat zij minimaal 2000 aandelen kopen, en dan wordt je boek uitgegeven. Als debutant is het best moeilijk om anders een uitgeverij te vinden. Het is een leuke manier om een boek te publiceren. Hemelsblauw is het thrillerdebuut van Margreet Slikker.

Carolien de Vries is overgeplaatst van Amsterdam naar Schagen, haar oude woonplaats. Ze heeft moeite met de omgeving, want die doet haar te zeer aan haar tweelingzus Stefanie denken, die jaren geleden uit haar leven verdween. Carolien denkt dat haar zus is vermoord, maar zeker weet ze het niet want er is nooit een lichaam gevonden. Was dat maar zo, dan kon ze het voor zichzelf afsluiten. Maar het blijft spoken door haar hoofd, ook omdat er geen dader is gevonden en die zomaar ongestraft laten rondlopen, is heel moeilijk voor Carolien. Ze moet samenwerken met Abels, een vrouwelijke rechercheur, die al dertig jaar bij de politie werkt en bekend staat om haar intuïtie. Nu is ze zelf ook geen groentje, want ze heeft er inmiddels ook al wat jaren opzitten in Amsterdam.

Maar Schagen is Amsterdam niet. Op het politiebureau komt een melding binnen van een moord. De lichaamsdelen zijn neergelegd in het atelier van de kunstschilder Tarpin op een manier, die gelijkenis vertoont met een schilderij van de kunstschilder, Drawing 44. Alleen het hoofd ontbreekt. Tarpin heeft een tijd geleden een relatie gehad met Abels. Zij heeft nog steeds gevoelens voor hem, maar Tarpin kan een verdachte zijn, dus tot dit is uitgesloten, moet ze voorzichtig zijn. Als blijkt dat Tarpin niet in Schagen was ten tijde van de moord, staat haar niets meer in de weg om opnieuw een relatie met hem te beginnen. Een tweede en een derde moord volgen, en al gauw wordt de moordenaar in de pers aangeduid als de “Kunstmoordenaar”. De Vries en Abels gaan op onderzoek uit, maar Carolien wil ook nog eens graven in oude dossiers en wat er dan allemaal op haar pad komt …

Hemelsblauw speelt zich af in Schagen en omgeving. Margreet Slikker woont in Schagen, dus de omgeving is haar vertrouwd. Ook in het Gemini ziekenhuis in Den Helder spelen zich enkele scènes af, maar die had ze toch even na moeten gaan, want als rasechte Jutter zie ik dat een bepaalde situatie niet klopt. Leuk vond ik, dat er bepaalde plekken, zoals de Vijverhut in Groote Keeten in voorkwamen, een uitgaansgelegenheid, waar ik vroeger zelf kwam. Er is een verhaallijn uit 2011, die afgewisseld wordt met wat er twintig jaar geleden is gebeurd. Af en toe was een scene nogal chaotisch, en na herlezing toch nog niet duidelijk. Het gegeven van de kunstmoordenaar deed me meteen al denken aan Schone kunsten, de eerste thriller van Corine Hartman, waarin ook een lichaam was neergelegd als op een schilderij. Ook de plot was voor mij niet verrassend, aangezien een vergelijkbare plot wordt gebruikt door Simone van der Vlugt in haar nieuwe thriller Aan niemand vertellen.

De personages zijn nog niet goed uitgediept, ik kan me hen nog niet goed genoeg voorstellen. Wat Margreet goed doet, is de spanning erin houden, tot het eind. Voor een debuut vind ik het een spannende thriller geworden. Er moet nog ruimte voor verbetering blijven en Margreet is ervan overtuigd dat haar volgende thriller deze overtreft, wat mij toch wel nieuwsgierig maakt.