Lezersrecensie
Spannend én ontroerend
David Pefko (1983) is een Nederlandse schrijver. De gebroeders Maxilari is zijn vierde roman.
Het is zomer 1999. Internet komt op en er zijn wereldwijd zorgen over computercrashes tijdens de millenniumwisseling.
Levi (16) en Ze’ev (15) dromen van een eigen winkel met een bijzonder concept. Ze wonen met hun moeder in een bescheiden woning in de chique Amsterdamse wijk Oud-Zuid. Moeder lijdt aan depressies en andere onduidelijke kwalen en brengt haar dagen grotendeels door in bed. Daarbij heeft ze een gat in de hand, wat niet samengaat met de afhankelijkheid van een sociale uitkering. Met regelmaat hangt de afsluiting van gas, elektra of de telefoon of zelfs huisuitzetting het gezin boven het hoofd. Problemen die de twee broers steeds met vindingrijkheid weten af te wenden. Om de eindjes aan elkaar te knopen, verkopen ze soms een sieraad van hun moeder aan de joodse edelsmid, meneer Silbernberg. Ook hun oma springt soms bij.
Meneer Silbernberg heeft met de jongens te doen en biedt ze een vakantiebaantje aan in zijn juwelierszaak. Op zekere dag vertelt hij hoe hij de verschrikkingen van de vernietigingskampen heeft overleefd en hoe hij zich na de oorlog heeft ingezet voor het retourneren van geroofde bezittingen aan de rechtmatige eigenaars. Al jaren heeft hij een oorlogsmisdadiger op de korrel die om de hoek woont. Dan ontvouwt hij een plan dat de broers uitzicht lijkt te bieden op het verwezenlijken van hun droom.
Aanvankelijk kabbelt het boek voort. Met kleine voorvallen schetst Pefko de verhoudingen in het gezin. Ondanks de problemen een liefdevol gezin, al neemt de zakelijke Ze’ev zijn moeder haar financieel beheer openlijk kwalijk en zet de zorgzame Levi met moeite dagelijks een maaltijd op tafel. Hun moeder lijkt een tweede generatie oorlogsgetroffene. Als kind was oma ondergedoken in een ondergrondse ruimte in een fabriek, wat diepe sporen heeft getrokken. De jongens zijn niet bezig met hun joodse achtergrond, maar Ze’ev kijkt graag documentaires over de oorlogsjaren, samen met zijn oma.Als meneer Silbernberg in beeld komt, komt de spanning erin.
De schrijfstijl blijft luchtig, zelfs als de Holocaust ter sprake komt, de teloorgang van de wereld van de Joods-Amsterdamse diamantairs, of de roof van bezittingen van joodse eigenaars.
Een spannend boek dat tegelijk ontroert.
Het is zomer 1999. Internet komt op en er zijn wereldwijd zorgen over computercrashes tijdens de millenniumwisseling.
Levi (16) en Ze’ev (15) dromen van een eigen winkel met een bijzonder concept. Ze wonen met hun moeder in een bescheiden woning in de chique Amsterdamse wijk Oud-Zuid. Moeder lijdt aan depressies en andere onduidelijke kwalen en brengt haar dagen grotendeels door in bed. Daarbij heeft ze een gat in de hand, wat niet samengaat met de afhankelijkheid van een sociale uitkering. Met regelmaat hangt de afsluiting van gas, elektra of de telefoon of zelfs huisuitzetting het gezin boven het hoofd. Problemen die de twee broers steeds met vindingrijkheid weten af te wenden. Om de eindjes aan elkaar te knopen, verkopen ze soms een sieraad van hun moeder aan de joodse edelsmid, meneer Silbernberg. Ook hun oma springt soms bij.
Meneer Silbernberg heeft met de jongens te doen en biedt ze een vakantiebaantje aan in zijn juwelierszaak. Op zekere dag vertelt hij hoe hij de verschrikkingen van de vernietigingskampen heeft overleefd en hoe hij zich na de oorlog heeft ingezet voor het retourneren van geroofde bezittingen aan de rechtmatige eigenaars. Al jaren heeft hij een oorlogsmisdadiger op de korrel die om de hoek woont. Dan ontvouwt hij een plan dat de broers uitzicht lijkt te bieden op het verwezenlijken van hun droom.
Aanvankelijk kabbelt het boek voort. Met kleine voorvallen schetst Pefko de verhoudingen in het gezin. Ondanks de problemen een liefdevol gezin, al neemt de zakelijke Ze’ev zijn moeder haar financieel beheer openlijk kwalijk en zet de zorgzame Levi met moeite dagelijks een maaltijd op tafel. Hun moeder lijkt een tweede generatie oorlogsgetroffene. Als kind was oma ondergedoken in een ondergrondse ruimte in een fabriek, wat diepe sporen heeft getrokken. De jongens zijn niet bezig met hun joodse achtergrond, maar Ze’ev kijkt graag documentaires over de oorlogsjaren, samen met zijn oma.Als meneer Silbernberg in beeld komt, komt de spanning erin.
De schrijfstijl blijft luchtig, zelfs als de Holocaust ter sprake komt, de teloorgang van de wereld van de Joods-Amsterdamse diamantairs, of de roof van bezittingen van joodse eigenaars.
Een spannend boek dat tegelijk ontroert.
1
Reageer op deze recensie
