Iets te overvloedig

Anya Niewierra (1964) schreef succesvolle thrillers en was werkzaam in het toerisme in Zuid-Limburg. De stilte is een cadeautje van de boekverkoper in het kader van Zomerlezen 2025. Een mooi gebaar.

De gemeente Valkenburg heeft kunsthistoricus Nora Maes ingeschakeld voor een onafhankelijk advies over een inzet op cultuurtoerisme. Wellicht levert haar dat zelfs een vaste baan op, maar ze moet dan wel dealen met uiteenlopende belangen. Ze zal ook kennis moeten nemen van de toeristische potentie van de mergelgroeve, wat niet lekker matcht met de ernstige vorm van claustrofobie waar Nora aan lijdt. Maar Nora heeft ook een eigen agenda. De groeve herbergt een aantal kunstwerken, waaronder een kunstwerk van de hand van haar jonggestorven moeder. Ondergronds doet Nora een bijzondere ontdekking.
Door de claustrofobie en andere kopzorgen is Nora onzeker in de contacten met anderen. Een stemmetje in haar hoofd dat haar met het nodige sarcasme terechtwijst, moed inspreekt of waarschuwt, geeft het verhaal een zekere luchtigheid.

Anya Niewierra slaagt er wederom in te boeien en de spanning op te bouwen. Maar voor een boekje van deze omvang - nog geen 100 pagina’s - lijkt het aantal verhaallijnen iets te overvloedig, waardoor de ontknoping weinig ruimte krijgt. Daarbij voegen de proloog en de epiloog weinig toe.