Krachtige karakters in Carve the Mark

Na de ‘Divergent’-serie was Veronica Roth hot, en zeker nadat de immens succesvolle serie werd verfilmd. De verwachtingen voor haar nieuwe boek Carve the Mark waren dus héél hoog, zeker door de promotie en hype die er omheen gecreëerd werd. Maar is dit eerste deel van de sci-fi duologie de hype waard?  

De Engelse hardcover is prachtig: er zit een dust jacket om de hardcover heen, en als je die eraf haalt komt er een prachtige kaart van een universum tevoorschijn. Dit stofomslag zelf is ook prachtig met opdruk en is zo glimmend als een ster. De afwerking is prachtig en dit maakt Carve the Mark sowieso een aanwinst voor je boekenkast.  

In het universum heeft iedereen een unieke gave die de toekomst vorm kan geven. De gaves zijn uiteenlopend, maar Cyra’s gave lijkt meer een vloek dan een gave. Ze kan anderen pijn doen zonder ze aan te raken, waardoor ze de speelbal van haar broer lijkt. Maar Cyra heeft meer in haar mars en met hulp van de gevangene Akos leert ze haar gave te beheersen. Cyra’s broer is niet blij met deze ontwikkeling en Cyra en Akos moeten keuzes maken die niet alleen hun families, maar ook de politieke toestand tussen de landen zal beïnvloeden.  

De plot komt heel langzaam op gang. Heel kalm en gedetailleerd laat Roth de wereld zien die ze heeft geschapen. Hierdoor krijg je niet te veel informatie tegelijk, maar leest het verhaal ook niet snel weg. Je bent geneigd het boek weg te leggen, al weet Roth met kleine grapjes en verwijzingen de aandacht vast te houden. Want verwijst ze met ‘"To the temple!" their father cried, his fist in the air' naar Batman of niet?  

Door deze opbouw worden de karakters van Cyra en Akos goed uitgelicht. Je leert ze langzaam kennen, en ze zijn beide sympathiek geschetst met hun eigen flaws, zoals het blozen van Akos en de onmacht van Cyra over haar tirannieke broer. Door het wisselende perspectief worden hun onderliggende motieven duidelijk. Hun vreemde verbond, gesloten onder dwang van Cyra’s tirannieke broer, groeit uit tot een bijzondere vriendschap. Cyra’s vernietigende kracht wordt misbruikt door haar broer, maar door Akos weet ze de kracht te vinden om tegen haar broer in te gaan, en Cyra laat Akos zien dat haar krachten niet zo zwart-wit zijn als het lijkt. De traditionele rollen zijn omgedraaid: Akos is zachtaardig en Cyra is veel harder en de vechter van het duo. Door Akos’ toedoen wordt ze softer, en dat is geen schande want ‘Soft hearts make the universe worth living in’. Toch willen ze hun gevoelens tegenover elkaar niet toegeven, waardoor ze vrij lang om elkaar heen draaien terwijl je als lezer alleen maar kan denken 'kus elkaar dan!'. Hun interactie is vertederend en de karakters stelen je hart.  

Roth stipt de huidskleuren van de karakters wel opvallend vaak aan. De bewoners van Thuvhesit zijn blank, en worden neergezet als vredelievend en zachtaardig. Cyra en de Shotet zijn donker en worden neergezet als barbaren die moorden en uit zijn op oorlog. Akos wordt ‘fair’ genoemd en lijkt een nakomeling van de Shotet te zijn. Immigratie en discriminatie naar aanleiding van afkomst komen regelmatig aan de orde in Carve the Mark.  

Het verhaal leest niet snel weg: vaker zal je even van je boek opkijken om de beschreven scène voor je ogen af te zien spelen. Roth schrijft heel beeldend, maar mist een zeker tempo. Desondanks is Carve the Mark wel een page-turner waarvan je de afloop moet weten. De karakters stelen je lezershart en na afloop is er een belangrijke vraag: waar blijft deel twee?!