Als je leven op zijn kop staat, dan…

Soms staat je wereld helemaal op zijn kop, ben je je ergens ondersteboven van. Het kan even duren eer je er weer bovenop bent. Het is fijn dat je dan geholpen wordt, opgebeurd wordt. Dat geldt niet alleen voor kinderen maar ook voor volwassenen. Over verdriet en vriendschap gaat het prentenboek Olifant Ondersteboven van de Vlaamse schrijver/illustrator/theatermaker Jan De Kinder. Het is een boek geworden dat qua tekst en illustraties volledig in balans is en waarin kinderen zich ongetwijfeld zullen herkennen.

Meteen op de eerste pagina is het raak. Konijn (gekleed in een circusjasje; circus speelt een rol in het verhaal) zoekt zijn beste vriend Olifant. Die zit verstopt onder een stapel takken. Hij heeft zich teruggetrokken, wil zich verbergen om zijn verdriet te verwerken. Maar hij ziet zijn vriend Konijn wel. De Kinder onderlijnt dit door diagonaal over twee pagina’s de blikken van de beide vrienden elkaar te laten kruisen. Olifant staat letterlijk op zijn kop en Konijn bedenkt van alles om hem weer keurig op zijn poten te krijgen. Maar verdriet is niet zomaar weg. Konijn helpt door acrobatentoeren voor te doen, wil een taart bakken, maar als Olifant liever pannenkoeken heeft wil hij er ook voor zorgen. Maar niets helpt, zelfs vrolijke circusmuziek niet. En dan bedenkt Konijn iets……..

Merels en zilverreigers

De eenheid tussen tekst en illustratie valt op aan dit boek. Let eens op het oogcontact tussen Konijn en Olifant. De Kinder heeft ze zo getekend dat je voelt wat de hoofdpersonages denken. Dat geldt ook voor de nevenpersonages, zoals de merels en de zilverreigers, die duidelijk een functie in het verhaal hebben en vol ver(be)wondering kijken en volgen wat er zich afspeelt. De typografie van de tekst speelt een rol, evenals het kleurgebruik. Van de sombere kleuren van de in de put zittende olifant tot rode en frisse tinten als het om de muziek gaat en het blauw dat rust aangeeft. Er is weinig tekst, maar De Kinder heeft ook daar juist het essentiële gezocht. Zo’n zin als “Of…of…zal ik een gedicht in je oor fluisteren? Nog meer bloemen, meer muziek? Of misschien, misschien…” is aanleiding om samen met de kinderen oplossingen te bedenken, die leiden tot een kanteling van het verhaal.

Het verhaal ontroert, laat je echt voelen wat verdriet en vriendschap betekent. Kijk maar eens op de achterflap! Dat tedere armpje van Konijn… Het geeft extra kracht aan wat Konijn over vriendschap zegt: In mijn armen is er veel plaats.”


Recensie is eerder gepubliceerd op Bazarow.com