Onder de steen – een groots avontuur in klein formaat

Daar ligt hij, op de bodem, tussen gras en gevallen bladeren: de grote steen. Maar wie onder die steen kijkt, ontdekt een bruisende ‘onderdesteenwereld’. Worm en Mot zitten ontspannen te schaken, Mier sleept met een kroonkurk, Vlieg schommelt, Oorworm is weggedroomd in een boek en de Pissebebies (een prachtige taalvondst voor kleine pissebedden) vertonen acrobatische toeren. Het is een bont gezelschap, ieder met zijn eigen bezigheden, maar samen vormen ze een hechte gemeenschap. Loes Riphagen heeft met De grootste reis ooit een fantastisch prentenboek gemaakt.

Als de wereld op z’n kop staat
De rust wordt bruut verstoord wanneer de steen wordt opgetild. Alles wordt door elkaar geschud – en erger nog: het huis is weg. Ontheemd en in de war kijken de dieren elkaar aan. Wat nu? Worm heeft een plan: zijn neef woont onder een andere grote steen. De groep gaat op pad, al kiest Slak per ongeluk een andere richting. De rest worstelt zich door een donker bos, beklimt een steile berg en trotseert een woest stromende rivier. “Mijn vleugels zijn kledder!” klaagt Mot. Dan volgt ook nog een droge, hete woestijn. Uiteindelijk bereiken ze na hun grootste reis ooit de nieuwe steen – maar hoe kan het dat Slak, toch niet bepaald de snelste, er al is?

Meer dan een reisverhaal
Met weinig woorden en veelbetekenende illustraties geeft Riphagen dit ogenschijnlijk eenvoudige verhaal een diepe laag. De dieren worden ontheemd, moeten vluchten en op zoek naar een nieuwe, veilige plek. Het is moeilijk om niet te denken aan mensen die in de echte wereld op de vlucht moeten. En dan komt Riphagens slimme perspectiefwisseling: op een bepaald moment zoomt ze uit, en blijken de berg, rivier en woestijn iets heel anders te zijn vanuit menselijk oogpunt. Een subtiele, maar krachtige eye-opener voor kinderen.

Een samenleving in het klein
Ondanks hun verschillen vormen de dieren een samenleving: ze helpen en steunen elkaar, zijn veerkrachtig, zelfs als de weg zwaar is. De vriendschap en saamhorigheid geven het boek een warm hart. Dit sluit naadloos aan bij Riphagens eerdere werk, waarin samenwerking, humor en het bijzonder maken van het alledaagse centraal staan.

Illustraties vol sprankeling en humor
De illustraties barsten van leven en expressie. De houdingen en gezichten van de dieren verraden hoop, angst en verwondering. Humor zit in de details: Snuitkever die een paniekerige Slak beschermend vasthoudt, Mot die Vuurwants uit de aarde trekt, Pissebed die een tegenstribbelende Pissebebie meesleept, en ja – zelfs een plassende mier. De slapstickachtige twist dat Slak tóch eerder aankomt dan de rest, met een glaasje wijn voor zich, maakt het helemaal af.

Net als in Coco kan het! en Het Kabouterboek schetst Riphagen in De grootste reis ooit een wereld die niet bestaat, maar zo zou kunnen bestaan. Ze laat kleine wezens grootse avonturen beleven, met een mengeling van poëzie, humor en vernuftig perspectief.

Voor het eerst gepubliceerd op de Boekenkrant.com