Dwaze blikken op de trein

Kasper wordt een kip is een leuk, onderhoudend, vermakelijk en spannend avontuur voor iedereen die kan lezen. Al moet het ook hilarisch zijn als het voorgelezen wordt. De dwaze blikken die je krijgt op de trein omdat je een kinderboek leest moet je maar voor lief nemen.
De eerste worp van schrijver Sam Copeland vertelt het verhaal van de 9-jarige Kasper, een jongen met veel fantasie (wat ik toejuich), die plots veranderd is in een dier en weer een jongetje wordt. Maar niemand behalve zijn beste vrienden willen hem geloven. Tot het op school ook eens gebeurd en Kaspers gezworen vijand er getuige van is. Hij weet nooit in wat voor dier hij zal veranderen, maar voelt het wel aankomen. Samen met zijn vrienden probeert hij er achter te komen waarom hij precies veranderd, met enkele hilarische experimenten en situaties tot gevolgd.
Toen ik het boek eerst in handen had, dacht ik, wat een dik boek, voor kinderen, maar door de grappige schrijfstijl afgewisseld met de leuke tekeningen van Sarah Horne, zeer licht verteerbaar. Je bent er erg vlot door en omdat ik het boek las met mijn hoofdtelefoon op in de trein kon ik mezelf niet horen lachen. Enkele mensen vonden zelfs dat ik te hard lachte in de wagon. Daar kon ik nu eenmaal niets aan doen, want het boek is oprecht grappig. Met heel veel plezier gelezen en doorgegeven aan mijn petekind, die het nog niet las, maar dat zonder twijfel vlug gaat doen, ik hou het in de gaten. Er zijn nog veel dieren waarin Kasper kan veranderen dus ik kijk al uit naar de volgende delen van deze topserie in spé.