Spannend, maar niet heel geloofwaardig, deel van dystopische serie

Disclaimer: De auteur schreef een verhaal voor mijn tweede klimaatbundel 'Welkom in de broeikaswereld'.

7+ Weer een mooi, zij het wat melodramatisch en niet altijd even geloofwaardig verhaal in de Slaves-serie van Miriam Borgermans. Melodramatisch omdat hoofdpersonen Raven en Dante elkaar weer hebben misgelopen en dingen van elkaar denken die misschien niet waar zijn, terwijl Dante (de hoofdpersoon in dit deel) ook nog eens overhoop ligt met een van zijn beste vrienden. De emoties lopen hoog op.
Ongeloofwaardig is het omdat Dante niet alleen vergiftigd is, maar daarnaast ook nog eens een slavenopstand leidt, in dienst is van de grootste baas van de wereld, Satu, een vliegopleiding doet en daarbij ook nog eens de beste is. Dat al die dingen hem lukken zonder dat hij doodgaat, of gesnapt wordt, ging er bij mij niet in. Hij mag dan gepresenteerd worden als een alleskunner, door zijn vergiftiging en de drugs reageert hij vaak onnadenkend en overtrokken - en toch blijft zijn samenzwering verborgen? De andere partijen in deze wereld zijn wel heel erg goed van vertrouwen ... De 'suspension of disbelief' werkte bij mij niet - al liet ik me uiteindelijk maar meesleuren door de op en neer bewegingen van het plot.
Wellicht was het beter en geloofwaardiger geweest als de serie na drie trilogieën ten einde was gekomen, want nu na acht delen is het verhaal nog niet afgelopen. Ja, de toekomst van de bewoners van de verwoeste aarde staat op het spel (ook ongeloofwaardig is dat het Dante weinig lijkt te schelen, zo is hij met Raven bezig, terwijl hij bezig is een opstand voor te bereiden), maar nu een paar jaar na het eerste deel is het moeilijk alle partijen en belangen scherp te houden. Gelukkig staat er een verklarende woordenlijst achterin.
Toch geef ik ook dit boek nog steeds vier sterren. En dat is a) door het heldere, krachtige taalgebruik van de auteur. Miriam Borgermans weet de boeken over Dante echt heel anders over te laten komen dan die over Raven. Hier geen mooie, frisse metaforen, maar rauwe taal - veel gescheld en Engelse terminologie. Dit is een rauwe mannenwereld en dat is meteen duidelijk. Goed geschreven overigens, want ik kwam misschien één klein redactiefoutje tegen, maar meer niet, terwijl ik door de korte zinnen werd getrokken. Borgermans weet hoe ze vaart moet genereren in een verhaal, ook in de dialogen.
En het is b) door de maatschappijkritiek die door dit verhaal verweven zit. Niet alleen is de verschrikkelijke toekomst in deze boeken goed uitgedacht (een doortrekking naar de toekomst van ons huidige economische systeem waarbij een paar mensen steeds rijker worden en anderen uiteindelijk niets meer waard blijken), de situatie gaat de auteur ook aan het hart. De persoonlijke betrokkenheid van Borgermans bij het beschreven onrecht is voelbaar. Bijvoorbeeld in een passage over de manier waarop de vrije uitwisseling van informatie via het internet werd gesaboteerd door algoritmes en algoritmes die op algoritmes reageerden. Ze ziet duidelijk hoe AI -zolang dit wordt beheerst door de rijken, de CEO's- een controlemiddel is en ertoe dient werkelijke communicatie tussen mensen te verstoren. Ook haar zorg om het klimaat en de kennelijke desinteresse van bedrijven om hun rol daarin te erkennen is duidelijk. Ik hoop dat de (jonge) lezers van deze boeken de passie van de auteur overnemen en eraan zullen bijdragen een dergelijke toekomst te voorkomen.
Ondertussen wacht ik weer met spanning op het volgende deel!