De slang in het paradijs

De slang in het paradijs. De titel wordt in het boek goed uitgelegd. Dit boek schiep direct al door de proloog hoge verwachtingen bij mij, ook al omdat ik de Yougian Trilogie van deze schrijfster had gelezen en daarvan had genoten. Ik wist wel dat dit een heel ander soort boek zou zijn voor een andere doelgroep. De tekst op de kaft wees in de richting van griezelig, thriller of horror. De afbeelding op de kaft wees ook al naar iets heel engs. Het werd ook eng, vooral aan het eind. Ongeveer de eerste helft van het boek werd voor mij een verwachtingsvolle reis. Wanneer zou het nu komen? En zou er gebeuren wat ik dacht dat er ging gebeuren? Ik verloor bijna mijn geduld. Maar achteraf snap ik wel waarom het boek is zoals het is. Er moest ruimte zijn voor de personages, om te begrijpen wie wie is en waarom ze doen wat ze doen. Daarna werd het echt heel erg spannend. En mijn verwachtingen kwamen uit. Ik leefde met de hoofdpersoon mee en snapte zijn dilemma's. Dit boek is als een achtbaan. Eerst zit je in het treintje en klim je langzaam naar het hoogste punt. Dan dondert de hele trein in topsnelheid naar beneden, het maakt enge loopings en je schreeuwt het uit. De reis ontneemt je de adem, de zinderende spanning werkt naar een climax toe. En dan volgt een ontlading en voel je hoe verloren de hoofdpersoon zich moet voelen na alles wat er is gebeurd, na alle geheimen en dreigingen. Bij de laatste hoofdstukken kon ik het boek echt niet meer wegleggen, ik moest weten hoe het af zou lopen, dus heb ik het sneller uit dan ik gedacht had.