Oud worden, hoe doe je dat?

Nu ik zelf wat ouder word, merk ik dat ik meer kijk naar oude mensen om me heen. Die zijn dan van 1 of 2 generaties voor mij, en ik moet concluderen: ik word daar niet vrolijk van. Op een paar uitzonderingen na zijn het mensen die geen lol meer in het leven hebben, aan de zijlijn van de samenleving staan of in hun hoofd allang weg zijn.
Dus ik vroeg me af: hoe doe je dat, prettig oud worden?
De fysieke aftakeling kunnen we voor een deel nog wel beīnvloeden, maar vroeg of laat slaat die toch toe, en hoe kun je daar dan goed mee omgaan?
Het eerste deel van dit boek (100 blz) bevat een essay over ouderdom van Gertrude, waarin het vooral gaat over hoe gezaghebbende anderen over ouderdom dachten en denken. Een mooie samenvatting van alles wat erover geschreven is, aangevuld met de gedachten van Gertrude zelf.
Het tweede deel is een briefwisseling tussen de vriendinnen Gertrude (1948) en Joke Roeleveld (1942).
Twee heel verschillende vrouwen in verschillende situaties: de ene (Gertrude) kinderloos, woont buitenaf, meer introvert en nog zoekend naar een nieuwe zin na haar pensionering. De andere (Joke) getrouwd met kinderen en kleinkinderen, woont in Amsterdam, meer extravert en al haar draai gevonden na het werkzame leven. Dat geeft een mooi beeld van hoe de theorie er in de praktijk uitziet. Met vallen en opstaan, soms genieten van het niets meer hoeven, en dan weer mopperend en treurig over afgenomen krachten. Een fijn boek voor iedereen die een beetje opziet tegen het ouder worden: er is hoop maar je moet er wel voortdurend aan werken.
Om verder te lezen zijn uitgebreide noten en een bibliografie opggenomen.