Lezersrecensie
“Pak mijn hand en tel tot tien- Samen maken we het weer goed.” - Hollis Kurman
“Wat als het thuis zo eng wordt dat je vluchten moet…?”
Met deze zin begin het prentenboek Iedereen telt mee.
Een prentenboek dat met zo’n zin begint, maakt je even stil. Want helaas is het zo dat er in de wereld heel veel kinderen en volwassenen op de vlucht moeten slaan voor oorlog, natuurgeweld en andere nare dingen. Deze vlucht is vaak niet zonder gevaar. Soms moeten vluchtelingen met gevaar voor eigen leven uren op de zee ronddobberen in bootjes die overvol zijn en dreigen te zinken. Soms zijn kinderen zonder hun ouders op de vlucht. En soms lukt het hun om in een veilig land zoals Nederland aan te komen.
Al deze mensen, jong en oud, hebben hulp nodig. Er zijn allerlei manieren om mensen te helpen. Door ze voedsel en onderdak te bieden. Maar vooral door ze warm welkom te heten.
Jonge kinderen realiseren zich niet wat een vluchtelingenkind allemaal wel niet kan hebben meegemaakt. Om dit een klein beetje uit te leggen is dit prentenboek een mooi hulpmiddel.
Dit prentenboek is een telboek dat kort laat zien wat een vluchteling kan hebben meegemaakt.
Met z’n allen in 1 bootje. 4 bedden om in te kunnen slapen, terwijl je met veel meer bent. Of 6 boeken om de taal mee te leren, omdat je niemand kunt begrijpen. Daarnaast kunnen vluchtelingenkinderen zichzelf in dit prentenboek herkennen. Dit kan ze helpen met het verwerken van hun trauma’s door er samen over te lezen en naar de plaatjes te kijken.
De tekst is heel eenvoudig. Maar met de weinig woorden die er gebruikt worden, is het wel mogelijk om aan jonge kinderen uit te leggen wat een vluchteling allemaal kan hebben meegemaakt. Daarbij zijn de illustraties die gemaakt zijn door Barroux, ook heel belangrijk. Ze beelden de tekst uit. Want hoe kun je je nu voorstellen dat je in een bootje op de zee moet ronddobberen en hopen dat je op tijd gered wordt?! Daarnaast is het fijn dat ouders die de taal niet beheersen, aan de hand van de illustraties zelf tekst erbij kunnen verzinnen. Hierdoor is het boek voor iedereen toegankelijk.
Op 20 juni was het wereldvluchtelingendag. Uitgeverij Rubinstein stond daarbij stil met de publicatie van dit boek. De schrijfster Hollis Kurman zag vanuit haar functies voor onder meer Human Rights Watch en Save the Childeren hoeveel behoefte er is aan een positief verhaal rondom vluchtelingenkinderen, zodat ze hun eigen verhaal in boeken terug kunnen zien. Daarom doneert ze van de verkoop van het boek 10% aan Amnesty International.
Ik heb dit prentenboek samen met mijn dochter Annechien (5 jaar) gelezen en besproken.
Aan het eind vroeg ik haar hoe zij kinderen die zijn gevlucht kan helpen.
Annechien: “Door ze een voetbal te geven en een tandenborstel. Want ze hebben natuurlijk helemaal niks mee kunnen nemen. Want waar ze woonden was oorlog. Ik vind het wel erg dat de kinderen te weinig bedden hebben. Maar gelukkig kan de baby bij zijn mama in bed slapen. Misschien moeten we ook maar voor een bedje zorgen.”
Dit prachtige prentenboek, waar heel veel (vluchtelingen)kinderen en volwassenen iets aan zullen hebben waardeer ik graag met 5 sterren.
Voor de laatste zin van mijn recensie zou ik graag Hollis Kurman willen citeren. Omdat ik het niet mooier op kan schrijven:
“Pak mijn hand en tel tot tien-
Samen maken we het weer goed.”
Kijk voor nog meer leuke recensies op boekenblog indeboekenkast.com
Met deze zin begin het prentenboek Iedereen telt mee.
Een prentenboek dat met zo’n zin begint, maakt je even stil. Want helaas is het zo dat er in de wereld heel veel kinderen en volwassenen op de vlucht moeten slaan voor oorlog, natuurgeweld en andere nare dingen. Deze vlucht is vaak niet zonder gevaar. Soms moeten vluchtelingen met gevaar voor eigen leven uren op de zee ronddobberen in bootjes die overvol zijn en dreigen te zinken. Soms zijn kinderen zonder hun ouders op de vlucht. En soms lukt het hun om in een veilig land zoals Nederland aan te komen.
Al deze mensen, jong en oud, hebben hulp nodig. Er zijn allerlei manieren om mensen te helpen. Door ze voedsel en onderdak te bieden. Maar vooral door ze warm welkom te heten.
Jonge kinderen realiseren zich niet wat een vluchtelingenkind allemaal wel niet kan hebben meegemaakt. Om dit een klein beetje uit te leggen is dit prentenboek een mooi hulpmiddel.
Dit prentenboek is een telboek dat kort laat zien wat een vluchteling kan hebben meegemaakt.
Met z’n allen in 1 bootje. 4 bedden om in te kunnen slapen, terwijl je met veel meer bent. Of 6 boeken om de taal mee te leren, omdat je niemand kunt begrijpen. Daarnaast kunnen vluchtelingenkinderen zichzelf in dit prentenboek herkennen. Dit kan ze helpen met het verwerken van hun trauma’s door er samen over te lezen en naar de plaatjes te kijken.
De tekst is heel eenvoudig. Maar met de weinig woorden die er gebruikt worden, is het wel mogelijk om aan jonge kinderen uit te leggen wat een vluchteling allemaal kan hebben meegemaakt. Daarbij zijn de illustraties die gemaakt zijn door Barroux, ook heel belangrijk. Ze beelden de tekst uit. Want hoe kun je je nu voorstellen dat je in een bootje op de zee moet ronddobberen en hopen dat je op tijd gered wordt?! Daarnaast is het fijn dat ouders die de taal niet beheersen, aan de hand van de illustraties zelf tekst erbij kunnen verzinnen. Hierdoor is het boek voor iedereen toegankelijk.
Op 20 juni was het wereldvluchtelingendag. Uitgeverij Rubinstein stond daarbij stil met de publicatie van dit boek. De schrijfster Hollis Kurman zag vanuit haar functies voor onder meer Human Rights Watch en Save the Childeren hoeveel behoefte er is aan een positief verhaal rondom vluchtelingenkinderen, zodat ze hun eigen verhaal in boeken terug kunnen zien. Daarom doneert ze van de verkoop van het boek 10% aan Amnesty International.
Ik heb dit prentenboek samen met mijn dochter Annechien (5 jaar) gelezen en besproken.
Aan het eind vroeg ik haar hoe zij kinderen die zijn gevlucht kan helpen.
Annechien: “Door ze een voetbal te geven en een tandenborstel. Want ze hebben natuurlijk helemaal niks mee kunnen nemen. Want waar ze woonden was oorlog. Ik vind het wel erg dat de kinderen te weinig bedden hebben. Maar gelukkig kan de baby bij zijn mama in bed slapen. Misschien moeten we ook maar voor een bedje zorgen.”
Dit prachtige prentenboek, waar heel veel (vluchtelingen)kinderen en volwassenen iets aan zullen hebben waardeer ik graag met 5 sterren.
Voor de laatste zin van mijn recensie zou ik graag Hollis Kurman willen citeren. Omdat ik het niet mooier op kan schrijven:
“Pak mijn hand en tel tot tien-
Samen maken we het weer goed.”
Kijk voor nog meer leuke recensies op boekenblog indeboekenkast.com
1
Reageer op deze recensie
