Vlees nog vis

Dit boek wil een combinatie zijn van het beschrijven van de pelgrimstocht naar Santiago de Compostella en een beginnende romance tussen de Britse ontwerper Martin en de Amerikaanse kunstenares Zoë, die de tocht allebei maken ‘op zoek naar zichzelf’. Had het schrijversechtpaar Simsion/Buist nou maar een keuze gemaakt! Nu is het van allebei wat en komt uiteindelijk geen van beide thema’s uit de verf.
Omdat Simsion en Buist de ‘Camino’ zelf gelopen hebben (meerdere keren) weten ze de natuur, de dorpjes, de gastvrijheid, de gelegenheden waar overnacht kan worden en de kameraadschap tussen de individuele wandelaars uitstekend te beschrijven. Dat had van mij nog veel uitgebreider gemogen. Maar goed: het is geen reisgids, dus dat snap ik nog wel. Waar ik me meer aan stoor zijn de vlakke karakters van Martin en Zoë. Hun individuele problemen maar ook de relatie tussen beiden blijft oppervlakkig en vol platitudes. Net zoals de ‘levenslessen’ die voorbijkomen de diepgang hebben van een vliegende vis. Glibberig en zo weer verdwenen.

Hmmm … klinkt nogal sacherijnig allemaal. En het merendeel van de lezers is lovend over dit boek. Dat zet je aan het denken. Conclusie: het boekt spreekt mij op dit moment minder aan vanwege de periode waar ik zelf in zit. Misschien moet ik ook maar een aan de wandel en op zoek naar mezelf. En dan een beter boek schrijven dan dit brouwsel.