Ruimte voor ontwikkeling

De wereld die Hoffman neerzet lijkt op een toekomstige post-apocaliptische Aarde waarin de beschaving is teruggeworpen richting de middeleeuwen inclusief paarden en zwaarden. De setting lijkt me de VS gezien de verwijzing naar bepaalde steden zoals Memphis. Het boek start bij de Redeemers, de Verlossers, die strenge volgers zijn van de ‘Hanged Redeemer’ die niet aan het kruis maar aan de Heilige Galg is gestorven. De Redeemers geloven dat het leven bestaat uit zonde en dat verlossing alleen kan volgen uit bloed en pijn. Marteling is dus een normale manier om discipline bij te brengen. De Redeemers leiden op monsterachtige wijze jonge jongens op om soldaat te worden voor hun heilige oorlog. Meer dan de helft overleeft de trainingen niet en regelmatig worden jongens gemarteld en vermoord als voorbeeld en als een ‘act of faith’ voor de anderen.

Je snapt het al … geen vakantieparadijs!

Onze protagonist Cale lukt het om samen met twee anderen te ontsnappen nadat hij getuige is geweest van een geheime en zeer brute gruweldaad. Zijn reis brengt hem naar een gewelddadig en oorlogszuchtig volk waar we behoorlijk wat tijd doorbrengen.
Naar het einde toe gaat het tempo weer omhoog en komen we midden in een oorlog terecht. Langzaam komen we erachter dat de Redeemers Cale zien als de meest belangrijke persoon op aarde en dat ze voor niets terugschrikken om hem weer te pakken te krijgen. Hoewel we de uiteindelijke lotsbestemming van Cale niet leren kennen (cliff-hanger voor het volgende deel) komen we er wel achter dat Cale geheimzinnige krachten bezit die hem bijna onverslaanbaar maken in een gevecht.

Voor wat betreft structuur is dit boek een rommeltje. De proza klop … Cale klopt … maar het verhaal blijft verwarrend, zonder rode draad en ondoorzichtig. Daarbij komt nog de identiteitscrisis van dit boek: het blijft tot het einde toe in twee richtingen springen en kan niet kiezen tussen ‘comming of age’ en ‘epic fantasy’. Tot slot doen de verschillende – en nogal onhandig ingezette – perspectieven het verhaal geen goed en maakt het soms moeilijk te volgen.

Al met al zijn er een aantal hele goeie aspecten aan dit verhaal en de hoofdpersoon vind ik top, met nog veel ruimte voor ontwikkeling. De schrijver heeft talent, da’s duidelijk. Al was het maar vanwege het einde van het boek dat er voor zorgt dat je het volgende deel toch echt wil lezen.