Ze leefden, ze lachten en zagen dat het goed was

de Kids of Appetite geschreven door David Arnold. Wat een boek… Vol met liefde, details, vriendschap en alle problemen waar je mee te maken krijgt als je een Young Adult bent.

Vic heeft zijn vader verloren aan kanker, zijn moeder heeft een nieuwe liefde, maar Vic vindt Frank niet zo leuk. Hij besluit weg te lopen van huis, maar neemt zijn vader mee. Of althans de urn. Even later komt hij erachter dat niet alleen het as van zijn vader in de urn zit, maar ook een “to do-list” en foto’s van zijn ouders. Vic komt Mad tegen bij de rivier en mag van haar mee naar haar vrienden.

De vrienden wonen in een kas, en worden door allerlei mensen gesteund waardoor ze geen honger hoeven te lijden. Baz, Zuz, Coco en Mad wonen er al een tijdje, Vic mag op de bank slapen. Met z’n vijven gaan ze er voor zorgen dat Vic de “to do-list” van zijn vader gaat voltooien. Dit verloopt niet zonder slag of stoot.

Door de vele sprongen in de tijd, wordt de puzzel steeds duidelijker. Je begint aan het einde, springt dan weer naar het begin (8 dagen eerder) en zo spring je steeds heen en weer. Ik heb daar geen moeite mee, maar ik kan begrijpen dat sommige mensen dat niet prettig vinden lezen. Vic is anders dan anderen en zijn gevoelens worden zeer gedetailleerd beschreven. Als hij bijvoorbeeld iets 100x denkt, is dat ook 100x uitgeschreven.

Je leest het verhaal uit vanuit de ogen van Mad, maar ik kreeg het idee dat Vic echt de hoofdpersoon bleef, dat ze niet “gelijk” waren. Ook kom je achter allerlei feitjes over de andere personen van de Kids of Appetite.

Kids of Appetite is het boek dat elke YA-lezer zou moeten lezen, geniet er van!