Prachtig!

Een boek over eenzaamheid, liefde, poëzie (haiku), geluk, tegenslagen en identiteit. Wat zou je nog meer kunnen wensen van een roman? Alles zit er wel zo'n beetje in en Denis Theriault heeft er een mooi verhaal van kunnen maken.

Door stiekem enveloppen open te stomen en de brieven te lezen, heeft postbode Bilodo een manier gevonden om te ontsnappen aan zijn eenzame en eentonige leven. Het geeft hem een kijkje in het leven van anderen, in het bijzonder dat van Ségolène. Zij schrijft en ontvangt haiku’s van Gaston, een meesterlijk dichter. Bilodo raakt steeds meer gefascineerd door de fijne poëtische taal en de brieven die de twee geliefden elkaar op afstand sturen en langzaam wordt hij verliefd op Ségolène. Het blijkt echter slechts een kwestie van tijd tot de hele wereld om hem heen instort…

Er blijkt nog een vervolg van dit verhaal te zijn uitgegeven onder de naam "De verloofde van de postbode." Ik ben blij dat ik later nog even kan terugkeren naar de wereld van Bilodo. Deze roman telt 144 bladzijdes, een kleine investering voor wat je terugkrijgt. Een aanrader!