Goed begin. Sloom einde.

Dit boek gaat over een speciale 15-jarige jongeman genaamd Christopher Boone. Hij ziet de wereld anders dan anderen en heeft een voorkeur voor wiskunde, patronen en volgorde. Wat meteen opvalt, is de schrijfstijl van dit boek, omdat het door zijn eigen ogen is geschreven, waardoor het lijkt alsof je een verhaal leest dat iemand van 15 jaar oud is. Dit is een pluspunt voor mij aan het begin van het boek, maar na een tijdje werd de eenvoudige schrijfstijl vervelend.

Dus Christopher Boone is een jongen met autisme. Dit betekent dat hij moeite heeft zich voor te stellen wat andere mensen voelen of denken of wanneer ze met sarcasme spreken of spreekwoorden gebruiken. Op de een of andere manier lijkt het ook dat hij een filter in zijn hoofd mist omdat hij, wanneer het te luidruchtig wordt, het gevoel heeft dat hij gek wordt.

Ik vond het interessant om hem en zijn gedachtegang te volgen. Het verhaal waarin hij zich bevindt, was echter niet zo fascinerend. Hierdoor vond ik het begin beter dan het einde van het boek.

Als je geïnteresseerd bent in de mentaliteit van iemand met autisme, zou dit een geschikt boek zijn.