Vaak verteld verhaal dat belangrijk blijft

Dit is een boek dat gaat over de ervaring van de 100 jarige Eddie Jaku in de tweede wereldoorlog. We zijn inmiddels allemaal wel bekend met de verschrikkelijke dingen die zijn gebeurd tijdens de Holocaust. Alhoewel dit verhaal op zich al vaker is verteld blijft het indrukwekkend en verbijsterend om te lezen. Net als Eddie sta ik perplex over de gemeen en harteloosheid waar een mens toe in staat kan zijn.

De reden dat ik het boek geen vier of vijf sterren geef heeft te maken dat ik het niet altijd eens was met Eddie zijn beredenering. Als voorbeeld geeft hij aan dat hij niet snapt waarom mensen niets deden om de nazi's tegen te houden. Op het einde geeft hij aan Duitsland en de mensen die niets hebben gedaan om het te stoppen niet kan vergeven. Dat hij Hitler niet vergeeft snap ik volkomen. De mensen die niets hebben gedaan vreesde net zo goed al hij ook voor hun leven. Tegen de nazi's ingaan hield de dood in, dat zegt hij zelf ook. Dus ik kan me goed voorstellen dat de mensen bang waren en voor hun eigen gezin en veiligheid zorgde. Er waren meerdere dingen zoals dit waar ik er anders over dacht.

Ondanks die dingen heb ik enorm veel respect en bewondering voor een man die dit allemaal heeft moeten doorstaan en zich uiteindelijk de gelukkigste man ter wereld noemt. Wat een kracht en moed moet je hebben om dit ook maar te kunnen doorstaan. De levenslessen die in het boek beschreven worden zijn onder andere het belang van hoop, moed, vriendschap en liefde. Die in de verhalen ook terug komen. Hij noemt de lezer zijn vriend, en ik ben blij om die te mogen zijn!