Dave Eggers Is Interessantere Filosoof Dan Schrijver

Dave Eggers toont zich hier meer een enthousiaste filosoof die het medium van de literatuur gebruikt om met creatieve theorieën en maatschappijkritische beschouwingen te komen. Voor hem fungeren plot en karakters alleen maar als ondersteuning van de grotere boodschap. Niks wordt verder uitgediept dan louter oppervlakkige verwijzingen naar discussies die wij inmiddels allemaal wel kennen over privacy en de onzichtbare macht van grote bedrijven. Het meest ergerniswekkende is dat het hoofdpersonage een oppervlakkig huppelkutje blijft dat nauwelijks psychologische ontwikkelingen doormaakt. Haar voornaamste drijfveer wordt welhaast seksistisch beschreven als louter een manisch verlangen naar erkenning. Ongeloofwaardig als je in ogenschouw neemt dat vrijwel geen internetgebruiker in de realiteit zich zo naïef verhoudt tot het medium.

Correctie: misschien is het nog wel frustrerender dat Dave Eggers daadwerkelijk materiaal voor handen heeft gehad dat naar een hoger niveau zou zijn gekomen met kritische aanpassingen her en der. Aan zijn grenzeloze fantasie over de valkuilen van moderne technologie ligt het namelijk niet. De wereld die hij beschrijft deugt namelijk als de setting voor een belangrijk werk dat inhaakt op contemporaine ethische discussies over de invloed van technologie op onze levens. Het weet alleen nergens de extra lagen te vinden die van een aardig pamflet een gelaagde ideeënroman maakt die inhaakt op discussies die gevoerd moeten worden. Had een uitgever hem maar gedwongen om diezelfde creativiteit aan banden te leggen en daadwerkelijk functioneel in te zetten voor een gelaagd maatschappelijk relevant werk. Nu is het vooral een ambitieuze poging die alleen maar aan de oppervlakte van werkelijk belangrijke discussiepunten raakt.