Sterk, emotioneel en onweerstaanbaar

Ik heb echt genoten van ‘Atmosphere’. Vanaf het begin zit je midden in Joan’s wereld: ze solliciteert bij NASA, begint aan haar zware training en vormt een hechte groep met haar mede-astronauten. Het is prachtig om te lezen hoe ze tegelijkertijd ontdekt wie ze is, wat ze voelt en wat echt belangrijk voor haar is, terwijl ze ook een speciale band onderhoudt met haar nichtje Frances.

Wat ik ook heel sterk vond, is hoe Reid de tijd en de wereld van de jaren ’80 neerzet. In die mannenwereld van astronautentraining gelden strenge regels en hoge verwachtingen, en het laat zien hoe moeilijk het toen was om af te wijken van wat normaal werd gevonden. Dat maakt Joan’s keuzes en innerlijke strijd extra menselijk en voelbaar.

Wanneer Joan na haar eerste succesvolle missie als CAPCOM aan de slag gaat, verandert alles. Ik wil niet te veel verklappen, want dit is zo’n verhaal dat je gewoon zelf moet ontdekken. Er zitten zoveel verrassingen, emoties en subtiele ontwikkelingen in, dat het bijna zonde zou zijn om spoilers te geven.

Taylor Jenkins Reid schrijft vlot en meeslepend dat je als vanzelf door het boek vliegt. Door de tijdsprongen die Reid maakt, leer je de personages goed kennen. Ze zijn realistisch uitgewerkt, met hun dromen, angsten en persoonlijke worstelingen, waardoor je helemaal in hun wereld gezogen wordt.

‘Atmosphere’ is een roman die de grenzen van liefde en ambitie onderzoekt tegen de achtergrond van de ruimtevaart in de jaren ‘80. De manier waarop Reid de sfeer van die tijd, de positie van vrouwen en de complexiteit van relaties met elkaar verweeft, heeft me geraakt. Joan worstelt lang met haar gevoelens, en wanneer ze uiteindelijk de liefde ontdekt, is dit hartverwarmend en ontroerend.

Het verhaal is inspirerend, emotioneel en meeslepend tegelijk. Dit is absoluut een boek dat je hart raakt en waar je nog een tijdje over nadenkt nadat je het dichtslaat.