Sfeervol, maar stroef

JAKOB is het derde deel van de ‘Hildur’-trilogie van de Finse schrijfster Satu Rämö.

In het tweede deel zagen we hoe Hildur haar zus Björk terugvond, maar van hun jongste zusje Rósa ontbreekt nog altijd elk spoor.

Ondertussen zit Hildur opgescheept met de nieuwe hoofdcommissaris Jónas, met wie het bepaald niet klikt. Als er een lichaam gevonden wordt in één van de bassins van een zalmkwekerij, wordt ze samen met Jakob op pad gestuurd. Wanneer zich kort daarop meer verdachte incidenten voordoen, blijkt er een verband te bestaan met een oude IJslandse legende.

Het onderzoek neemt een wending wanneer Jakob naar Finland moet om de voogdij over zijn zoon te regelen. Hildur staat er plotseling grotendeels alleen voor – tot ze een telefoontje krijgt. Jakob heeft haar hulp dringend nodig. Zonder aarzelen laat ze alles achter en stapt op het vliegtuig naar Finland.

In dit deel ligt de focus vooral op Jakob, al worstelt ook Hildur met haar persoonlijke beslommeringen. Toch verliepen de verhaallijnen naar mijn gevoel niet altijd even vloeiend en voelde het geheel soms wat geforceerd aan. Hier en daar had ik bovendien mijn twijfels over het verloop van het verhaal, omdat sommige gebeurtenissen moeilijk te plaatsen waren.

Toch weet Rämö, ondanks deze haperingen, opnieuw een onderhuidse spanning en sfeer te creëren die je net genoeg geboeid houdt om door te lezen. Het verhaal duikt bovendien dieper in Jakobs verleden – zijn jeugd en de ontmoeting met zijn ex, Lena – wat meer inzicht geeft aan zijn personage en zijn karakter. Tevens zijn er hoofdstukken die vanuit het perspectief van een mysterieuze figuur worden verteld, waarvan pas gaandeweg duidelijk wordt hoe die in het verhaal past.

Daarnaast verweeft Rämö ook actuele maatschappelijke kwesties. Zo belicht het verhaal de praktijk van illegale bloedafname bij drachtige merries, iets wat in sommige landen – ook in IJsland - nog steeds voorkomt vanwege de productie van hormonen. Ze kaart duidelijk de milieuproblemen aan die ontstaan door mijnbouw in Finland en de gevolgen daarvan voor de Samische rendierhouders, die in deze regio afhankelijk zijn van een gezonde natuur.

Toch blijven de vertrouwde personages en de sfeervolle setting de grote troeven van Rämö. Ze weet opnieuw de koude, ruwe atmosfeer van zowel IJsland als het noordelijke Finland sterk neer te zetten. Je voelt de eenzaamheid, het donker en de onherbergzaamheid die haar boeken hun kenmerkende toon geven.

Al met al is ‘Jakob’ een wisselvallig maar intrigerend vervolg. De sfeer en personages blijven sterk, maar het verhaal zelf mist de samenhang en overtuigingskracht van de vorige delen. Hopelijk weet Rämö in een volgend boek de losse draden weer beter aan elkaar te breien ;-)

Ik kijk alvast uit naar RAKEL, het vierde deel in deze serie.