Ik zeg: 'Lezen dat boek!'

Wat een boek! Laat ik daar alvast mee beginnen, want ik heb geen idee hoe ik deze leeservaring precies moet omschrijven. Ik ben verrast en overdonderd tegelijk. ‘Liefs, mama’ greep me vanaf de eerste bladzijde, al wist ik aanvankelijk niet goed waar het verhaal me naartoe zou brengen. Maar hoe verder ik las, hoe nieuwsgieriger ik werd — naar de geheimen, de verbanden, en vooral: naar de waarheid.

Op de dag van de herdenkingsdienst van haar moeder ontvangt Mackenzie een mysterieuze brief: “Zal ik je een geheim verklappen? Liefs, mama.”
Bij die ene brief blijft het niet. Er volgen er meer. Stukje bij beetje leert Mackenzie — of Kenz, zoals haar vriend EJ haar noemt — haar moeder kennen op een manier die ze nooit had verwacht. Een vrouw met geheimen, met een verleden dat haar dochter nooit echt heeft begrepen.

Samen met EJ probeert ze de puzzel te leggen, maar hoe verder ze graaft, hoe meer vragen er opduiken. Wie was haar moeder echt? Wat heeft ze verborgen gehouden — en waarom? Was haar dood een ongeluk of is ze toch vermoord?

Dit verhaal is opgedeeld in verschillende delen met korte hoofdstukken die zich afspelen in het heden én het verleden. Die afwisseling zorgt voor een prettig tempo en maakt dat je blijft lezen. De schrijfstijl is soepel en meeslepend; Xander weet precies hoe ze de aandacht van de lezer vast moet houden.

En ze gaat tot het gaatje. Net op het moment dat je denkt dat het verhaal rond is, komt Xander nog één keer met iets heel onverwachts. Elk element valt naadloos op zijn plaats!

In ‘Liefs, mama’ zit het psychologische aspect goed in elkaar, de sfeer is ronduit beklemmend, en de plotwendingen zijn eersteklas uitgedacht. Alles is zo mooi in evenwicht dat het verhaal van begin tot eind blijft boeien en nergens inzakt.

Sommige boeken moet je gewoon zelf ontdekken en beleven, en dit boek is daar zonder twijfel één van. Wat mij betreft: een aanrader!