Een meeslepende Scandinavisch thriller - 4,5*

Na ‘Het appelmeisje’ keert Tina N. Martin terug met ‘De dondermaker’, opnieuw een spannende en meeslepende thriller met rechercheur Idun Lund in de hoofdrol. Martin schrijft vlot en beeldend; haar stijl is toegankelijk maar tegelijk krachtig genoeg om de aandacht van de lezer moeiteloos vast te houden. Ik las dit boek in slechts twee avonden uit!

Wanneer op het ijs een zwaar mishandeld lichaam wordt gevonden, krijgt Lund de opdracht de zaak te onderzoeken. Haar collega Calle is nog steeds aan het revalideren, dus Tareq Shaheen – die al in Luleå is vanwege de rechtszaak (zie deel 1) – wordt bij het onderzoek betrokken.De dode blijkt een eenzaat te zijn: zijn twee volwassen kinderen hebben jaren geleden afstand van hem genomen, en hij heeft verder geen familie of vrienden. Het onderzoek leidt nergens naar, tot een toevallige DNA-match een oude zaak weer tot leven wekt. Wat begint als een op zichzelf staande moordzaak, mondt uit in een onderzoek dat veel dieper en gevaarlijker blijkt dan verwacht.

Ook nu kiest Martin voor twee verhaallijnen. Hier volgen we twee kinderen, Peter en Silje, die elk hun eigen rugzakje meedragen maar bij elkaar de vriendschap en steun vinden die ze thuis niet hebben. Deze verhaallijn maakt het mysterieuzer en laat zien hoe het verleden het heden beïnvloedt. Eerst lijkt het allemaal los van elkaar te staan, maar gaandeweg valt alles op zijn plek.

Martin weet het noordelijke decor – kil, verlaten en soms bijna claustrofobisch – prachtig te verweven met de innerlijke wereld van haar personages. Idun Lund is opnieuw een sterke maar menselijke protagonist. Tareq vormt hier een interessant tegengewicht met zijn meer impulsieve aanpak. De plot zit goed in elkaar, met genoeg twists om de lezer te blijven verrassen.

Voor mij heeft Martin met dit tweede deel overtuigend haar plek veroverd binnen het wereldje van de Scandinavische thrillers. ‘De dondermaker’ is een vlot geschreven, intrigerende thriller die zowel qua sfeer als spanning overtuigt. Een waardig vervolg op ‘Het appelmeisje’ en is prima als stand-alone te lezen, maar ik zou toch beginnen met het eerste deel.